Stil in huis
Lig in bed m’n ogen dicht
Als altijd zie ik je gezicht
Half vier, ik weet wat wacht
Het wordt weer een lange nacht
Zoveel wat ik nog zeggen wil
Maar naast me is het schreewend stil
Half vijf, het blijft maar malen
Je blijft maar door m’n hersens dwalen
Teveel gedachten in m’n kop
Kom, steek nog maar een peukje op
Half zes, ik zie je staan
En heel zacht raak ik je aan
Maar dan ben je er niet meer
Uit de dood keert niemand weer
Half zeven, zelfs geen ruis
Mijn god, wat is ’t stil in huis
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
die mijn vader zo heel erg mist
Dank je wel
Ik mis ze beiden verschrikkelijk. Mijn vaders gedichten heb ik thuis, maar soms is het fijn om ze hier te lezen en de reacties te zien.
sterkte..