Schuld
Ik sta in een ruimte vol mens
In de lucht hangt ieders ziel
Ik leef voor mijn eigen wens
Maar weet dat ik alles verniel..
De bladeren vallen van de bomen,
Niks is meer zo groen als gras,
Ik vraag me af of het nog moet komen
Of dat het allang zo was
De fonkeling in je ogen
Afwezig, op zoek naar een weg
Een horizon die allang is vervlogen
Als een woord waar ik niets op zeg
De gebroken stam, de pijn van de boom
Leven zonder woorden met betekenis
Onwaarschijnlijk als in een droom
Wat als dit nog lang niet alles is?
Dieper en dieper kerft het in mijn huid,
Als een hamer die hakt zonder geduld
Het geschreeuw, een oordovend geluid
Want alles, alles is mijn eigen schuld
Geplaatst in de categorie: emoties