Diep
steeds twijfelend, erg onzeker
gevoelens waaruit ik besta
diep verborgen
ze verscheuren mijn leven
zo nadrukkelijk aanwezig
doodop ben ik
van steeds innerlijk
te vechten
kon ik mezelf maar
berechten
huilend met de wereld mee
die op een antwoord wacht
ik kan alleen maar
geven een onzekere lach
zoeken naar vrienden
doe ik niet meer
ik verlies ze toch
iedere keer maar weer
het doet gewoon zo
verschrikkelijk pijn
het gevoel
om niemand te zijn
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid