Zonnebloem

Wiegend in een gouden zon,
de blik half naar binnen gericht
op een smaragd groen veld
groeit een zeldzaam schone bloem

Zachte conturen vormen haar lijf,
welk aanvoelt als zijde zacht fluweel
Doch zelfs de schoonheid van haar basis
is niets vergeleken met de eigenlijke kroon

Een krans van talloze lichtgele donsjes
de eigenlijke kern zo wonderbaarlijk sieren
Als een glanzende nimbus boven een engel
wier gelaat de kleur van zoete chocola zich
telkens weer naar het licht doet keren

Mijn hart slaat voor deze bloem,
wier glans elke betekenis uit mijn spraak verslaat
zodat ik machteloos en niet wetende wat te doen
alleen kan schrijven en hopen
ooit het licht te mogen zijn

Schrijver: Alexander Díaz, 16 oktober 2003

adiazstudent.kun.nl

Liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 825