sprookjesboek
vanmiddag toen ik thuis dit liedje zat te typen
kwam tussen de gordijnen door een straaltje zon
terwijl over mijn wangen traag de tranen liepen
omdat ik vandaag aan weer ‘n dag zonder jou begon
het sprookjesboek is uit, het laatste blad gelezen,
jouw ring heb 'k afgedaan en 't geeft een leeg gevoel
ook dat zal wel een deel van volwassen-worden wezen
van leven en beleven met geluk als doel
zeg, blijf nog even staan, strijk nog eens door mijn haren
lach en lieg desnoods dat ik je liefste ben
maar stop met dit leeg trieste, wezenloze staren,
waarin ik niets van jou, alleen mezelf herken
gelukkig hebben jij en ik nog zoveel samen
uit de tijd dat ons geluk nog echt gelukkig was
maar waarom dan mijn stomme, ongewilde tranen
en waarom dan het verdriet dat 'k in jouw ogen las?
vanavond weer alleen, net als gisteren op mijn kamer,
zonder jou met de door mij gekuste glimlach om je mond
geen vragen meer: ‘hoe vond je 't?’, geen lief en teer gestamel,
alleen de hoop dat 't allemaal in orde komt
het sprookjesboek is uit, het laatste blad gelezen,
jouw ring heb 'k afgedaan en 't geeft een leeg gevoel
ook dat zal wel een deel van volwassen-worden wezen
van leven en beleven met geluk als doel
Inzender: scrabeus, 26 oktober 2003
Geplaatst in de categorie: liefde