zo
met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
de maan, ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken, gezang en glinsterende pret dansen samen
en balanceren op de vallende blaren
je voelt de engelen staren
maar, met je voeten op die houten vloer
zweef je op de nog ongeschonden stilte
lichtjes, naar de hemel toe
Geplaatst in de categorie: overlijden