Eeuwige winter?
Mijn zwijgende woorden,
dwarrelen langzaam naar benee,
warmte strijkt over uw porceleinen verschijning,
glijdend over de groene bosbodem,
vallend op de grond,
Maar koud is nu de nacht,
de winter is gevallen,
mijn naakte stam en wortels,
verlangen naar de rijke bosbodem,
die enkel een tijd is heen gegaan,
een tijd van sterfte,
een tijd van dood,
breng mijn lente terug,
want mijn levenskracht,
is immer met de uwe verbonden,
gehuld in duisternis,
onontbeerlijk,
de gure stormachtige winternacht...
Geplaatst in de categorie: liefde