Het bankje...
Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen
Prachtig gelakt mijn voeten in beton gegoten
In de eerste zonlichtstralen glom mijn bruine kleur
Trots kwamen de eerste mensen zitten op mijn schoot
Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen
Mijn uitzicht was adembenemend zo mooi
Prachtige bomen aan de waterkant
Trots liet ik mijn schilderij zien aan alle mensen
Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen
De verhalen die ik mocht beluisteren
Die zich vertaalden in de eerste kus of dagelijkse sleur
Trots vertrouwden de mensen mij hun diepste geheimen toe...
Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen
Tot de dag kwam dat het onheil over mij kwam
Ik werd gewond, gekerft, volgespoten met graffiti
Mijn bruisende hart van hout, vuil van vandalisme
Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen
Nu huilt mijn hout in stille rouw
De mensen lopen met afschuw langs mij heen
Morgen komen ze me halen om mij de laatste rust te geven...
Geplaatst in de categorie: moraal