voorgoed bezeten
zwoegend, hijgend
vereigenwilderd
verlangend
naar die ene pas
een laatste keer
alleen gestruikeld
dan toch geveld
door eigen-last
en dus had ik geen keuze
hoewel ik er fysiek niet was
jouw laatste momenten
zijn samen gedragen
jouw niet te torsen
levens-last
net voor je laatste adem
weg kracht, weg lucht
voor levens-woorden
die jij toch altijd had
heb jij, Goddank
voorgoed verlaten
dat zelf verkozen
lijdens-pad
onbewust
nog onbevangen
ging ik weer door
op weg met dacht ik
louter levens-lust
maar is mijn zijn
nou zoveel anders
gelijk bezield
net zo gedreven
dat ik soms
bij vlagen, ril
ben ook ik
voorgoed bezeten
zo overtuigd
door levens-wil
Geplaatst in de categorie: afscheid