Witte rozen
Mijn vermoeid hart
legt zich neer
in een bedding van
witte rozenwolken.
Het rust uit in de geuren
van een vederlichte wind.
Verfrist door het wiegen
in handenvol dons,
brengt een luchtstroom
mijn bezwaard hart
tot ongekende hoogtes,
waar het zwelt door
een hemels gegons.
Verrezen wordt mijn hart
in de geboorte van
de zacht waaiende zon.
Verdriet verbleekt
door de kleur van een roos,
witgeschilderd door de horizon.
Geplaatst in de categorie: emoties