Mijn pijn, mama..
Wanneer jij kreunt en steunt
en ik mijn gezicht afwend van jou,
is dat niet uit onverschilligheid,
maar puur omdat ik van je hou.
Zie je, ik kan je pijn niet verdragen
dus probeer ik te ontwijken
dat ik jou, dierbaar als jij me bent,
in de ogen moet kijken.
En die woorden die jij spreekt
en waar ik uit op moet maken
dat jij mijn kwetsbaar hart niet ziet,
doen mijn hart bloeden en kraken.
Maar daar kan ik wel tegen,
ook al doet 't me verdriet.
Want ik kan mijn eigen pijn verdragen,
maar mama, de jouwe niet.
Geplaatst in de categorie: verdriet