de ring
De trein loopt het station binnen.
De stad flitst voorbij en gaat z'n eigen gang.
Ik sta op - van woede buiten zinnen -
en hou me vast aan de metalen stang.
Op dat moment mis ik iets:
klanken vol herinneringen
tonen die opkwamen uit het niets
muziek om bij te zingen.
En dan weet ik weer wat ik mis...
het tikken van mijn ring op het metaal
hotmail.comGeplaatst in de categorie: verdriet
ring 2.0 met 11 stemmen 
716
716
Geef je reactie op deze inzending: