Onbereikbaar ....

De weg naar zee wordt wuivend begeleid
door zachtgeel duingras en omarmt mijn levenspad
waar ooit zandkorrels diep begraven zinnen
aan springend tij toevertrouwden, geven golven
nooit geborgen wrakken, de tijdloze rust

Golven passeren mijn verlangen en slaan stuk
op een granieten muur van onbegrip en waan
geen storm noch orkaan kan het harde beuken
van mijn onmenselijke kracht opvangen

Neem mijn tranen mee als water van het land
en laat ze samenvloeien met verwaaiend schuim
als zilte parels nimmer geregen tot een snoer
verdwijnt verdriet in open zee, mijn hart slaat zeer
onbereikbaar ...

Schrijver: metha, 7 mei 2004

methaoudshoornmsn.com

Onbereikbaar .....

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 587