Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.863):

Een glimlach

Ik zou je zo graag willen helpen,
maar eigenlijk weet ik niet hoe.
Misschien door eens even te zwijgen,
want praten, dat maakt je zo moe.
Je hebt me nog laatst, toen ik belde,
je vragen en zorgen gezegd
en zonder het antwoord te weten
heb ’k stil weer de hoorn neergelegd.

Ik zou je zo graag willen helpen,
iets dragen van al je verdriet.
Ik zou in je oor willen fluist’ren
de woorden: Zo blijft het toch niet!
Ik zou je wel willen omhelzen,
maar vaak zijn mijn armen te klein,
te kort om je warmte te geven
en troost voor je hevige pijn.

Ik zou je zo graag willen helpen.
Vertel me in hemelsnaam hoé
en wáár je ’t geluk hoopt te vinden,
dan gaan we er samen naar toe.
Wellicht is het dagenlang lopen
of ligt het een stuk dichterbij,
als Vader de deur even opent …
door ’n glimlach voor jou en voor mij!