Maangestalte

Wanneer de zee ’s nachts
volloopt met tranen,
rukt en raast de storm
door de zandloper van
mijn maangestalte.

De wind verslindt mijn
verbrijzelde wangen en
draagt mijn hoofd naar het
koude deken dat golvende
schaduwen overdekt.

Op klanken van het kerend tij
huilt de regen eenzaam verder.
Stilletjes ebt de grens weg
en jaagt me verder tot waar ik
nooit ben geweest.

Heel zachtjes verdwijnt
de maan als in een droom.
De nacht is niet meer gebonden
en laat me zwijgend gaan …

Ik loop de regen voorbij.

Maangestalte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 17 stemmen 771