Diep van binnen
Plotseling stromen de ontelbare tranen
Van mijn intens ondragelijk verdriet
Ze proberen zich een weg te banen
Het stormt van binnen en niemand die het ziet
Probeer altijd gezellig en vrolijk te zijn
Want dat is toch wat men van mij verwacht
Een stralend gezicht, maar een hart vol pijn
Tranen komen pas in het holst van de nacht
Is er een medicijn dat mijn hartzeer zou kunnen helen
Is er een schouder waarop ik mijn tranen kan laten gaan
Is er iemand met wie ik eerlijk mijn gevoelens kan delen
Is er misschien hulp of moet ik me hier alleen doorheen slaan
Geplaatst in de categorie: emoties
Echt super verwoord, ik zou het niet kunnen.