Weet je nog
Weet je nog
jij en ik in de regen,
de wind vertelde
hand in hand
wat wij speels verzwegen
we sloten de wereld af
elke voetstap verafgelegen
weet je nog
jij en ik tussen
slapen en ontwaken,
we schuilden in elkaar,
een bron van tedere liefdesdaden
we ontvouwden onze stem
duizend woorden achterlatend
weet je nog
in de hoek van de kamer
jij en ik,
buiten de regen
de wind hield plotseling op,
jouw gedachten bewust vermeden
onze voetstappen in de wereld,
onze woorden ver vooruit
nu breken
mijn tranen
in tweeën
langs de gebogen ruit
Geplaatst in de categorie: verdriet