Groeien

Daar lag ze, gehuld in witte doeken.
Niet wetend hoe groot de wereld is, en wat ze allemaal zou gaan ontdekken.
Ze volgde alleen nog maar haar gevoel. Puur en kwetsbaar.
Ze huilde en dronk bij haar moeder. Ze zocht de warmte bij haar ouders.
Zo jong en kwetsbaar, maar oneindig mooi.
Twee maanden oud, en nog een lange weg te gaan.

Daar liep ze, vol trots en enthousiasme.
Zo klein in de wereld, maar groot in haar ontdekkingstocht.
Stapje na stapje liet ze zien hoe groot ze was.
Soms viel ze, begon ze even te kruipen en stond ze weer langzaam op.
Groot in haar gedachten, kwetsbaar en oneindig mooi.
Twee jaar oud, en nog een lange weg te gaan.

Daar rende ze, onzeker en verlegen.
Steeds groter groeiend, en steeds banger om te falen.
Bang om te vallen en alleen te moeten opstaan.
Op weg naar volwassenheid, maar van binnen nog een meisje.
Twaalf jaar oud, en nog een lange weg te gaan.

Daar danste ze, vrolijk en zelfverzekerd.
Eén met de wereld, een wereld die ze wilde ontdekken.
Stap na stap liet ze zien hoe groot ze was.
Ze kon de wereld aan, en zocht naar haar bestemming.
En soms... zocht ze nog even de warmte bij haar ouders.
Zo groot en sterk, maar van binnen nog steeds kwetsbaar.
Zeventien jaar oud, en nog een lange weg te gaan.

Daar liep ze, ze dacht na over het leven.
Nog steeds bezig met ontdekken en het zoeken naar haar bestemming.
Soms zocht ze naar het kind dat ze zelf ooit geweest is.
Het kind dat stappen durfde te nemen, niet bang om te vallen.
Het kind dat weer opstond en vol trots verder durfde te lopen.
Maar langzaam besefte dat ze nog steeds dit kind was.
Kwetsbaar en oneindig mooi, maar groter groeiend door ervaring.
Steeds sterker in de wereld, maar nog steeds klein in haar gedachten.
Vierentwintig jaar oud, en nog een lange weg te gaan...

groeien stappen leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 648