De verwijdering
Als het einde in het zicht is,
leven bijna uitgeblust
kan een mens soms zijn geliefden
heel veel pijn doen, onbewust.
Dan zijn ruzies, leugens, boosheid,
onberedeneerd gedrag,
ergernissen en getreiter
aan de orde van de dag.
Kan het zijn dat deze mens dan
in zijn eigen duisternis,
diep van binnen, met zijn ziel al
aan het afscheid nemen is?
Kan het zijn dat hij in stilte
zonder dat hij dit zelf weet
zijn geliefden wil beschermen,
hoeden voor het komend leed?
Hechte banden worden losser.
Tekenen van stille strijd?
Een gevecht op dood en leven
in volstrekte eenzaamheid?
Kilte, hardheid, steeds meer afstand.
Die verwijdering doet pijn.
Maar zal 't onherroep’lijk afscheid
Straks écht minder pijnlijk zijn?
Geplaatst in de categorie: afscheid