Een muur van glas
Ik weet:
soms glijd ik weg
in een andere
toch echte wereld
zie ik mijn ouders
zie ik mijn thuis
in een ander huis
zie ik mijn hand
aan de ploeg
zie ik mijn paard
het gewas op mijn land
voel ik de rust aan de haard.
Ik verdwaal in de tijd.
Dat besef doet me pijn
angst grijpt me aan.
Veel wijder dan
gangen en kamers
wordt nu het zorgzaam tehuis.
Het werk moet gedaan:
de beemden gemaaid
de akker bewerkt
het graan gezaaid
't alaam hersteld.
't Volk krijgt zijn plaats
zijn dringende taak
op het hem bekende veld.
Wij staan om hem heen
met hem trekken we mee.
Soms is een vinnig woord
een oude zin
genoeg voor een stille lach.
Maar woede onrust en pijn
zijn ruim zijn deel
ontredderen ons evenzeer.
Dicht bij elkaar
maar gescheiden
door een muur van glas
waarin geen poort,
gaan hij en wij
onzeker aarzelend,
in onze eigen werelden voort.
Geplaatst in de categorie: ziekte