inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.273):

Een muur van glas

Ik weet:
soms glijd ik weg
in een andere
toch echte wereld
zie ik mijn ouders
zie ik mijn thuis
in een ander huis
zie ik mijn hand
aan de ploeg
zie ik mijn paard
het gewas op mijn land
voel ik de rust aan de haard.
Ik verdwaal in de tijd.
Dat besef doet me pijn
angst grijpt me aan.

Veel wijder dan
gangen en kamers
wordt nu het zorgzaam tehuis.
Het werk moet gedaan:
de beemden gemaaid
de akker bewerkt
het graan gezaaid
't alaam hersteld.
't Volk krijgt zijn plaats
zijn dringende taak
op het hem bekende veld.

Wij staan om hem heen
met hem trekken we mee.
Soms is een vinnig woord
een oude zin
genoeg voor een stille lach.
Maar woede onrust en pijn
zijn ruim zijn deel
ontredderen ons evenzeer.

Dicht bij elkaar
maar gescheiden
door een muur van glas
waarin geen poort,
gaan hij en wij
onzeker aarzelend,
in onze eigen werelden voort.

Schrijver: Gust Adriaensen, 16 september 2004


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 2.701

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
stephanie-joy
Datum:
3 juli 2005
Email:
susannaxxxhotmail.com
Wat een aandoenlijk gedicht, ik herken er autistische vrienden uit het verleden in en tegelijk de dementerende bejaarden waar ik ooit zorg voor droeg. Dit gedicht is mooi en sleept je mee die andere wereld in, al is een stap ver genoeg. Mooi dit gedicht, rauw en gevoellig beschreven. Ga zo door.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)