Zwart gat

Tracht te dichten wat ik kan
praat de woorden een complex aan,
ruk de zin uit zijn verband
en geef de teksten op hun kop

Dacht te zwichten dat ik dan
in het donkerste duister verdwaal
de letters knip uit vale krant
gelijk ’n sidderaal

als uit de vingers van m’n toppen
de inkt vloeit over maagd’lijk wit
doorslaand niet te stoppen

want wat is nu eigenlijk dit
gedicht – elke scheur van elke kier
komt tenslotte op bloemetjespapier

Schrijver: Aam I Creatin, 24 oktober 2004

scheg037planet.nl

Poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 443