Papa

Dag papa zeg ik, dag.
Maar jij, je hoort me niet.
En ik heb het gevoel dat je me ook niet ziet.
Ik ben je kind en ergens brandt een diepe stille pijn,
omdat wat ik graag wil er nooit meer echt zal zijn.

Waarom je zo geworden bent?
ik weet het eerlijk niet,
Een andere man heb ik gekend,
dit doet me zo'n verdriet.

Sloeg ik een andere weg in dan je had gedacht?
Maak ik van mijn leven niet dat wat je verwacht?
Ben je nog wel trots op mij?
Ben ik nog je meid?
Je bent nog steeds mijn lieve pap, ik wil je nog niet kwijt.

Mijn leven is wel rijk gevuld, ik heb een mooi gezin,
maar in dat leventje van mij, daar hoor jij toch ook in!
Ik zeg je dag , je bent al weg ,
en ik, ik ga naar huis.
Mijn vader ben je, ik je kind maar nooit meer kom ik thuis.

Schrijver: Brenda, 21 januari 2005

floddertjeshome.nl

papa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 1.048