verloren lach....

iedere lach
verliest zichzelf
in de weerspiegeling
van zilte tranen

reflecteert
haar immens verdriet
in de eigenheid
van eenzaam zijn

wacht als een schaduw
getemperd verlangen
in de begeestering
van alle pijnen

beheerst een leven
dag na dag
smeekt de toekomst
mild te zijn

Schrijver: danny cant., 19 februari 2005

fa296447euphonynet.be

liefde verlangen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 1.234