Ik kijk naar je (Papa)

Ik kijk naar je, naar al je grijze haren,
naar hoe je je verschuilt achter je krant.
Rimpels, bijna als onneembare groeven,
trekken hun sporen op je oude gezicht.

Ze zijn gaan tellen voor je: De jaren,
alleen de tijd had jij nooit in de hand.
Maar je kon wel van het leven proeven,
ieder moment was voor jou een gedicht.

Ik kijk naar je, zoals je voor me zit,
je schouders en rug zijn iets gebogen.
Maar er is niemand die je iets kan maken,
jij bent de spil van je eigen bestaan.

Je haar dunt uit, het restant is wit,
maar je kijkt zo helder uit je ogen.
God, wat zal het mijn jonge hart raken,
als de dag komt dat jij zal moeten gaan.

Schrijver: Jos Witteman, 24 februari 2005

jlwittemanyahoo.com

papa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 5 stemmen 586