Vlinderdans
Al schreef ik een gedicht met gouden letters
Al bakte ik een taart van zonneschijn
Al weefde ik een tapijt van spinrag fijn
En schreef een symfonie van dauwdrupspetters
Al kneedde ik een levend beeld van honing
Al schilderde ik met het licht der Maan
Al sprak ik talen die ‘k niet kon verstaan
En bouwde luchtkastelen voor een woning
Al zweefde ik in gedachten langs de sterren
Al maakte ik salto’s door het hemelruim
Al dansten elfjes op mijn rechterduim
En zou een mol zijn ogen opensperren
Al had ik schoenen die men nooit verslijt
Al droeg ik ook de kleren van de Keizer
Al werd ik elke tel een liter wijzer
En ving ik met mijn vlindernet de Tijd
Dan nóg zou het mysterie mij ontsnappen
Van ’t wonderlijke komen en het gaan
Van ons verschijnen hier, en ’t voortbestaan
Als wij op ’t eind weer uit ons lichaam stappen
Dat is ’t geheim van ’t sterke en het broze
Dat op ons wacht bij de metamorfose
Geplaatst in de categorie: overlijden