Op afstand
Haar donkere ogen
onverstaanbaar
wanneer ze 
nauwelijks zichtbaar,
niets meer wetend, 
zich neerlegt 
naast het water.
Haar koude schouders 
rillen wanneer haar adem 
de nacht instroomt,
niets meer voelend
van het vuur dat 
binnenin haar smeult.
Op een afstand lijkt ze 
op een klamme vlek,
niet beseffend dat
het sterven aan
haar enkels hurkt.
Nooit meer zal 
het zwarte water 
nog stilstaan 
als toen die nacht
toen de dood 
aan haar voeten lag.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: