Op afstand
Haar donkere ogen
onverstaanbaar
wanneer ze
nauwelijks zichtbaar,
niets meer wetend,
zich neerlegt
naast het water.
Haar koude schouders
rillen wanneer haar adem
de nacht instroomt,
niets meer voelend
van het vuur dat
binnenin haar smeult.
Op een afstand lijkt ze
op een klamme vlek,
niet beseffend dat
het sterven aan
haar enkels hurkt.
Nooit meer zal
het zwarte water
nog stilstaan
als toen die nacht
toen de dood
aan haar voeten lag.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid