Onverschillig...

Het uitzicht lijkt verdwenen in de horizon
Een sluier van mist omkleeft de aarde
De kleuren zijn geruisloos verbleekt
Niets lijkt meer van enige waarde

De wereld schreeuwt voor hulp
en huilt tranen om de verloedering
Onverschilligheid beheerst de mens
en vult de aarde met haat en discriminering

Ooit lieten wij de wereld groeien
In een lief’lijk schouwspel van blijdschap
Samen leven elk in de cultuur van ons bestaan
en hechten we de waarde aan deze verwantschap

Het uitzicht lijkt verdwenen in de horizon
Een gordijn sluit in een onverstaanbaar verhaal
“Nederland, mijn Nederland, wat bezielt je toch”?
Kom, speel, dans weer in onze bekoorlijke taal…

Schrijver: Gurien Kwantes, 27 augustus 2005

teckeltjeshotmail.com

Nederland Taal Verloedering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 461