Zo weinig, zo veel
ik spreek niet
wanneer ik ’s nachts
gebonden ben aan woorden
en de sterren mij vertellen
wat ik het mooiste vind
ik denk dan aan lavendel
de eenvoud van het maanlicht
de glimlach om je heen
een witte roos en blauwe vlinders
ieder moment in poëzie gedeeld
jij opende mijn schaduw
gaf me kleine, witte vogels
en op deze vriendenvleugels
heb ik de zuiverheid ervaren
jij gaf me terug de tranen in mijn ogen
Geplaatst in de categorie: vriendschap
liefs, Corrie