zonder titel
de laatste tijd
lijkt het nergens meer op.
wat ik ook schrijf,
nooit sla ik de nagel op de kop.
ik beschik nog steeds over dezelfde woorden,
maar kan ze niet meer plaatsen
alsof ik hun betekenis vergat.
alsof jullie ze niet hoorden
ze afbrokkelen als melaatsen
ze ordinair zijn, en plat
't zijn dezelfde letters, daar niet van
maar dan veel minder gewichtig
als een flauw excuus van een man
die beïnvloed, en schichtig
roept en schreeuwt en aan rokken trekt
maar eigenlijk niks meer doet
dan de waarheid bevlekt.
jullie hoeven dit niet te lezen
laat het zo, en zap maar door
ik heb alles al bewezen
en waar dient het allemaal voor?
Stijve dassen, of geparfumeerd met dior
neem het mij niet kwalijk
dat ik opga in een ander decor
wat zoek ik hier?
niks en dat is al
want wat u leest, alhier
is de vrucht van mijn verval.
Geplaatst in de categorie: emoties