versgebakken broodje

Bij hun transparant gekakel
over agressief ontladen
knarst de grond onder mijn hoofd
met valse tanden

zonden zijn gemaakt
en in een klap weer vergeven
door een wroegingloze god
met klamme handen

zij zaten op de rand
van een versgebakken broodje
en kloegen over alles
wat mij raakte

zij stonden aan de kant
van dat versgebakken broodje
en trapten over alles
wat mij maakte

laat mij toch begaan
met mijn eindeloze flaters
met het staren naar
de lagen in mijn wonden

zij strooien met hun zout,
blazen in de peper
als de kruiden op hun
versgebakken zonden

verban dan toch de klappen
op getormenteerde lijven;
uit de stem van mijn geweten
het gekakel

van uitgesteld relais
geneest de eeuwigheid zichzelf
door straks de tijd en haar ontdekkers
uit te schakelen

elke vorm is een concessie
als een ongeboren baby
nog niet gekneed door de
wanhoop van hun vaders

elke vorm is een concessie
een aflóssing van de wacht
elke schrijver is bij voorbaat
een verrader

Schrijver: kuirinck, 27 oktober 2005

kuirinckmsn.com

geweld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 870