Kantjes
laat me maar
wandelen in
het zand op
blote voeten
witte, hoge
wolken, zelfs
de roze, zijn
niets voor mij
waar ik kan
wortelen in
stevige aarde
ook al geurt het
niet altijd fris
de wind neem
ik er wel bij
laat mijn
armen maar
reiken naar
kantjes rozen
ijskristallen
in mijn schoot
zouden me niet
lang bekoren
waar ik kan
leven, zo heel
dichtbij
de eenvoud
van schone
mensen
zoals
JIJ
Geplaatst in de categorie: vriendschap