Het is een aan deze wereld toevertrouwde ster. Een vreemde ster. Aan ons toevertrouwd. In warme dagen als wel in koude dagen. Haar stralen reiken ver. Haar gezicht is bedekt door een schijf van geheimzinnigheid. Ze is eeuwig bang voor haar grote Werkgever. Daarom straalt ze dag en nacht. Rood is haar kracht. Geel haar beminzaamheid Oranje…

in zachte vlagen laat de wind je gedachten razen in mijn hoofd als een zachte bries geurt het gras naar eerst lief, droom droom mij mijn rozen fluweel donkerrood…

over mijn schaduw heen zet ik stappen in een ander leven schuw duw ik door overweeg ik schrik ben ik bang een leven lang zo vertrouwd achter te laten even moedig stap ik bijna lachend over mijn schaduw heen op weg naar onzekerheid die zo vreemd lijkt tot de zon overvalt stralend en uitbundig in mijn gezicht schijnt…

roze dromen stromen niet te stoppen in de toppen van jouw vingers laten me dwingen te voelen te zoeken in mijn hoofd op jouw kussen tussen de regels lees ik een verhaal verdwaal in de spinsels van jouw gedachten waarop jouw geest blijft wachten in mijn hoofd tot beloften beloofd aan een meisje met blonde haren bezwaren…

Ik kijk naar de hemel en denk aan al die planeten die in het heelal zweven. Zou daar nog leven zijn Net als op deze aard? Het is de grote vraag. Niemand die het nog weet al is er wel een vermoeden Maar niemand kan nog bevroeden Dat het werkelijkheid zal wezen. Het zou wel heerlijk zijn om daar ooit heen te gaan ver, bij deze aarde vandaan…

zoals tijd in het licht vervliegt zoals liefde verschijnt in het maanschijnsel van de tijd zie ik in het oog van de regen een zonneboog vol geur ruik ik de regen vol warmte voel ik de zon regen en zon breng mij terug waar ik begon…

De hemel hangt als nooit zo laag, zo grauw en zwaar als lood. Regen dreigt en dreint gestaag, hier helpt nog slechts...volkorenbrood.…

Soms wil ik opgaan en door lucht bewegen zoals opstijgen en vliegen, nee zweven.…

door takken vol schimmen mistige flarden schijnt de nieuwe dag haar lila licht heeft de zon zich vergist zie ik door schimmige takken flarden van mist alleen de nacht die zich verschuilt voor de werkelijkheid een tak zwaar en rijp breekt valt op de grond mist mijn hart rakelings mijn god……. hoor ik hem denken waar ben ik wat…

Voor elke vrouw, die een kind mocht baren Voor de dames die het niet mochten dragen... Cliché of niet, dat dikke buikje heeft zo zijn charmes Dat kloppende hartje, gaf me geborgenheid, iets warms. Techniek, vooruitgang, heus, niet mis Moedertjes, wij weten wat fijner is.…

Aan de hand genomen in vol vertrouwen kan ik alles aan iedere tegenslag valt weg over rotsen en gladde keien komen gevoelens vrij zuchten snerpen uit mij overgave aan mijn omgeving levensvatbaar wordt alles van het kleinste minuscule tot aan de kolossale kosmos een ervaring, die mij overtuigt, dat ik deel ben van dat totaal waarin ik…

bossen vol bladeren met olijfgroene ogen kijken en zien zeeën vol water met blauwe tranen van geluk koesteren zonnen vol warmte omarmen harten vol liefde ontmoeten een ziel alleen omringen met warmte en tranen stromen terug op weg naar later later lief later… kom ik terug…

gebonden aan een touw en de kracht van de maan langs duizenden sterren in de hemel gegaan in aanzwellende stormen van geweld op zoek naar haar held zonder naam zonder weet van haar bestaan in de rust van de nacht onder een hemel van sterren schrijf ik mijn naam in het nog warme zand ik geef haar mijn hand en weet dit is goed het is…

stap niet af niet zolang het niet meer klopt tot de strop ons onthoofd tot jij niet meer geloofd loop verder tot die kloof val dieper in jezelf toe maar, geloof. maar, lief geloven in alles en nog verder als dit is pit nog verder als een woordenboek dit is geen koek maar poèzie zoals wij ooit keken vanaf de toren van goud naar…

sinds jij bent weggegaan is de aarde niet meer blauw maar eerder koud en kil leeg en stil sinds jij weg bent zonder rede zonder doel zonder betekenis zonder goals sinds jij weg ging draaide de aarde door samen met de maan maar sinds jij weg bent gegaan is mijn wereld blauw maar zonder naam anno....…

niet licht; niet donker maar klein fijn licht geflonker al zie je 't niet…

je spiegelt je in het raam van de overkant nog maar net met een zacht zilveren rand wacht je draait je licht en schijnt op mijn gezicht je ben er weer ik zie je staan je straalt en stuurt me duwt me voelt me jij zo machtig bent weer prachtig…

Kijk voorbij de horizon droom en kom vallen in mijn armen haar huid zo bleek haar dialect zo zacht omdat jij begrijpt dat het bloeit alsof de hemel groeit het is begonnen wij dromen en drukken het af op papier gerecycled omdat het mag omdat het leeft het schrijft en beleeft rustig in een sneltreinvaart…

ademloos lijkt ze kijkt ze in het kaarslicht doet haar ogen dicht adem in, adem uit om kijkt ze niet vertrouwt de toekomst ongedwongen ze zucht, vult haar longen vol met lucht en blaast het kaarsje hartgrondig onderuit adem in, adem uit….…

glanzende ogen vertellen brandende verhalen vurig verlangen laat je stralen schijn jouw licht in je leven mijn lief, schijn leef, geniet van de wereld zo kort zo klein…