Van Eierdam valt niet zo veel te zeggen: Alleen dat er de kippen prima leggen. En dat heeft weer ontstellend veel te maken met kloeke hanen die de klok rond waken. Maar komt de klok er ooit eens stil te staan dan is het met de leg voorgoed gedaan. Men heeft daarom een hoge ambtenaar bevorderd tot Stads-Klokkensleutelaar. Hij moet dag in…

Er was er eens een dichter die maar niet goed kon onthouwen of hij vanuit de man schreef, of veeleer vanuit de vrouwen. Dat maakte hem van streek en deed hem menig maal benauwen, zodanig dat de twijfel aan zijn geest begon te knauwen. Het viel hem reuze zwaar steeds bij zijn versjes te bepalen: ~Moet ik hier nu de borsten of de ballen bij gaan…

Wanneer het duin des zomers vol konijn is krijg ik vanzelf een eindejaargevoel. U snapt niet helemaal wat ik bedoel: Ze doen me altijd denken aan de Kerstmis…

“Acht min zes, dat was toch drie? Of was het nou… ik weet het niet… die rottige dyscalculie… ik krijg het nooit onder de knie want rekenen, verklap het niet, doe ik niet op machinerie, maar liever op uw empathie.”…

Hij staat in de vitrine, mooi in ’t zicht Ooit schoot ik met hem menig hemellicht Vandaag de dag heeft niemand hem meer nodig Door satellieten werd hij overbodig Maar steeds als ik het instrument zie staan Waan ik me midden op de Oceaan…

~Ik ben beslist geen anti-Islamiet - al zijn ze voor geen stuiver te vertrouwen en zeer bedreven in het hoofd afhouwen - maar in ons land moet ik die gasten niet. Dan noem ik en passant nog de Koran: die roept slechts op tot haat en grove moorden van naastenliefde rept hij geen twéé woorden. Hoe eerder des te beter dat ze gaan. Maar islamieten…

Jantje zag een vechtspin hangen Als een Deense dog zo groot Dacht ~die engerd wil mij vangen~ Jantje schrok zich welhaast dood. Toen zag kleine Jan zijn vader Staand onder de pruimelaar En hij riep ~Papá kom nader Want mij dreigt een groot gevaar. Wilt u mij behulpzaam wezen Stuur die griezel dan toch heen Ik vrees hier met grote vreze…

Het was een stille nacht in ‘t Weensewoud waar Mozart in zijn eentje liep te dwalen. Hij dacht aan sprookjes, sagen en verhalen bedekt met spinrag, vele jaren oud. Al was het somtijds niet zo heel vertrouwd -er zaten rovers die je bruut bestalen bij nacht en ontij in het Weensewoud- toch liep hij moederziel alleen te dwalen. Zacht hoorde…

“Ik weet nog heel goed dat het zeer doet,” sprak tegen haar kuiken, ma meerkoet, “maar langzamerhand weet je zeer goed dat het zelfs voor jou echt een keer moet, dus ga uit mijn nest met wat meer spoed, wees een grote koet en creëer moed want ik wil nu plaats voor nog meer broed.”…

Zo langzaamaan wordt het te gek voor woorden dat ouwenelen over Zwarte Piet. Verbleekt zijn kleur of blijft ie als grafiet hangt straks nog af van de regeerakkoorden. Geert Wilders, juist, die politiek gestoorde -gebukt gaand onder boosheid en verdriet- die laat het eerdaags niet bij enkel woorden, nee hij stelt daden rond de Zwarte Piet.…

Het gaat toch door zo las ik in de krant dat Zwarte Piet de schoorsteen moet verlaten, compleet met roe en gard en versjes want die zijn te ouderwets qua tekst en maten. Het marsepein dat blijft, net als fondant en over zwarte drop wil men gaan praten. Taaitaai mag wel zo las ik in de krant maar Pieter zelf die moet het feest verlaten.…

De snelle trein die mij door ‘t leven jaagt loopt op een vaste tijd vrij van vertraging met ongekende vaart zonder bevraging of mij die barre snelheid wel behaagt. Ik had het jaren lang niet in de gaten hoe snel de trein me door het leven reed ik was nog jong en had van tijd geen weet bemat het leven met de ruimste maten. Maar nu met rimpels…

Als knaapje moest hij steeds zijn speelgoed delen, dat zorgde meest voor oeverloos verdriet maar voelde hij zich weleens onbespied, ging hij alleen met schep en zandvorm spelen. Zijn neefje die dat nooit heeft kunnen velen, werd dol van drift als Samson merken liet zijn speelgoed niet met hem te willen delen en schoot dan vol met agressief…

Al honderdvijf maar hij hoeft nog niet dood. Lichamelijk valt er haast niets te klagen, de geest vertoont geen sporen van vervagen en ‘t libido is ook verrassend groot. Hij neemt zelfs Mien de thuishulp op zijn schoot die hem met regelmaat zit uit te dagen. Bij hem verveelt ze zich nog lang niet dood: drie keer per week, nee haar hoor je niet…

Als knaap ben ik er meermaals voor gezwicht om ’s nachts wanneer ik lag te hanewaken mezelf tussen de liezen aan te raken totdat zich er iets fier had opgericht. En fantaserend in het schemerlicht bedacht ik allerhande wulpse zaken die ik vooreerst wel diende mee te maken voor ‘k zeggen kon: ~ Ik ben als man gesticht.~ Maar op een dag, ik…

Onlangs heeft hij een eega uitgekozen die sprekend op zijn wijlen moeder lijkt. Haar blik heeft iets van dat meedogenloze die vrouwen krijgen als de tijd verstrijkt en liefde niet veel meer wordt dan een pose, ontdaan van gloed; en hoe je ’t ook bekijkt, er ook geen kans is op metamorfosen waaraan de maat van schoonheid wordt geijkt. Hoe…

Ik heb me nooit zo ziek gevoeld als na het drinken van Yakult. Ik weet: ‘t is vast wel goed bedoeld en wetenschappelijk gestoeld. Maar bacteriën, hoewel gekoeld, hebben mijn darmen omgewoeld: dus alles door de plee gespoeld.…

Máximakanaal Den Bosch lekt Willem-Alexander van Oranje -ja inderdaad de baas van ‘t Koningshuis- leek indertijd in ~WATER~ aardig thuis maar nu blijkt: dat was niet veel meer dan franje. Want wat ik heden las is al te gek: ~’t Kanaal van Máxima blijkt danig lek.…

Een tochtdeur en een stoere wenteltrap die gingen op een dag eens hand in hand -niet naar het bos de heide of het strand- maar uitgebreid in Amsterdam op stap. De mensen in de stad lachten zich slap het tafereel was zeker amusant: Een tochtdeur en een stoere wenteltrap flanerend langs het Damrak, hand in hand. Carmiggelt die het ook zag…

Berend Vrolijk uit Zuid Laren telde bijna honderd jaren maar kon zich nog goed verpozen met een glas en minnekozen. Op een dag -voor hem geen fijne- moest hij voor de Heer verschijnen; en toen bleek dat hij met sparen een miljoen wist te vergaren. Neven, nichten, nooit gezien dachten ~als de rouwdienst klaar is gaan we mee naar de notaris…