~Ik ben beslist niet anti Marokkaan, -al zijn de meesten toch van huis uit boeven- ze mogen in de wereld blijven toeven, het liefst ver weg, uit Nederland vandaan. Hun kleding staat me helemaal niet aan. Ik vind de Burka danig provocerend en ook de hoofddoek werkt op mij frustrerend. Ik jaag ze uit ons Vaderland vandaan~. Geert Wilders…

Aan de rollator duwde ze haar ouderdom naar binnen en gaf haar stempas af in ruil voor een gevouwen krant. Alleen het zien al maakte haar zeer opgewekt van zinnen. Het leek bekend, dat stuk papier drong door tot haar verstand. Vanuit het hokje klonk ineens haar vrolijk stemgeluid: ~Kijk aan, ‘t vertrouwde potlood is er deze keer ook weer; Goddank…

Een pantheïst staat mij wel aan, daar is niet veel mee mis. Heelal en God die samen gaan of in elkaars verlengde staan, als ik me niet vergis. Spinoza was toch van die leer, ook Buddha naar ik weet. Giordano Bruno van weleer, werd bruut verbrand dus is niet meer, omdat -ie het beleed. Er kleven dus gevaren aan belijdend pantheïst, maar…

Een hersendokter toonde onlangs aan dat als je maar heel vaak gedichten schrijft, -op onversneden rijm wel te verstaan- de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft. De versvorm schijnt er weinig toe te doen. Het werkt al bij het simpele kwatrijn, Ottava, Retourné of een Sermoen, dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn. Er is één voorkeur…

De loodgieter, niet zo’n hoogstaande baan? dat is toch heus een heel verkeerd idee. U heeft er dan nog nooit bij stilgestaan hoe u moet leven zonder de WC of erger nog, geen water uit de kraan, nee dat valt om de dooie dood niet mee. Al lijkt het niet zo’n hooggeplaatste baan toch is dat een compleet verkeerd idee. Want zit u ooit…

Een oester, nee, die zie je mij niet eten. Zo’n dier gaat toch springlevend door je strot. Dat lijkt me voor de stakker uiterst rot en het is heel niet goed voor mijn geweten. Want stel je voor dat iemand jou dat flikte. Een reus wellicht, met trek in mensenbout, die jou terwijl je leeft zijn muil in douwt. Je zou toch wensen dat hij in je…

Des zomers staat zij rijpend op het land te wuiven in de warme droge wind. De haver, vijftig kilogram per are. Augustus, als de zameltijd begint dan snijdt de maaimachine met zijn scharen de akker kaal en oogst het rijke voer dat daarna gul gegeven wordt aan paarden, hun vijgen schijtend op het draafparcours, die warm en dampend meuren…

De crisis ook al is zij minder leuk, je kunt er uren over ouwehoeren en dat zelfs zonder storend miergeneuk; ’t is haast als regenwater voor de boeren. Ik lig er niet bepaald van in een deuk want meer dan eens weet zij mijn vreugd te vloeren. Al is de crisis helemaal niet leuk, je kunt er dagen over ouwehoeren. Ze staat nu bijna zes…

De fiscus weet me aardig te beroven van mijn toch al zo schamel banktegoed, de jaaraanslagen kom ik nipt te boven, ze treffen mij als klappen van de knoet. Zo langzaamaan voel ik me afgekloven en tot de laatste druppel leeggebloed. De fiscus weet me aardig te beroven van mijn toch o zo schamel banktegoed. Mij steeds die financiële…

Het is al weer een hele tijd geleden dat alles nog zo ging zoals het moest. Kamillethee en dropjes voor de hoest, met Tijgerbalsem werd de jicht bestreden. Traditie was in ieder vastgeroest. De kerk zat vol, er werd verwoed gebeden voor ‘t zielenheil van hen die overleden. Elk voorjaar werd de kachel weer gepoetst. De mensheid leeft nu stukken…

Vannacht was het raak, een kabaal niet te harden. De katten die krolden in koor rond het huis. Het was hartverscheurend bij vlagen en flarden, alsof er gemoord werd door duister gespuis. De slaap was gevlogen de rust brak aan stukken, het jankende grauwen ging dwars door het bot. De oren met luchtige kussens toedrukken bood ook geen soelaas…

Zij vond ’t wel leuk toen hij haar vroeg voor hem te gaan poseren. Omdat ze hem niet kende was haar argwaan iets gewekt en daar ze heel niet dom was, dacht het meisje ook direct: ~Als hij me naakt wil schilderen, dan moet ik uit de kleren~. Maar ach, hij leek een waar artiest dat zag je aan zijn haren en aan zijn vale schilderskiel en verfbesmeurde…

De oude uitgebluste man zit op een manke stoel aan tafel in zijn kamertje van het bejaardenhuis. Zijn geest doet het nog aardig goed doch levensvreugd heeft hij niet meer, de grauwe sleur van eenzaamheid stompt af zo op de lange duur. En iedere dag vroeg in de morgen vraagt hij aan de Lieve Heer ~Laat het vandaag toch bedtijd worden,…

De flapdrol, ‘t is een typisch fenomeen, je ziet er veel in politiek Den Haag, daar is de soort zodanig algemeen, dat je welhaast kunt spreken van een plaag. Ze blijken ook een beetje erogeen: al is ’t niet veel, toch groeit de groep gestaag. De flapdrol, ‘t is een typisch fenomeen, je ziet er veel in politiek Den Haag. Ze lijken…

Lieve deugd wat ben ik blij dat geschaats is weer voorbij enkel en alleen het zien vrat van mij een pond of tien. Want al klinkt het ook absurd steeds deed ik bij elke spurt onderuit voor de T.V. virtueel wel voluit mee. Was het langer door gegaan had de kans beslist bestaan dat ik mager als een lat dra de geest gegeven had. Goddank…

Het leven wordt allengs wat triest voor haar; ze heeft een loopneus die ze telkens snuit want elke zes seconde weer een drup dat zijn er per minuut een stuk of tien. Ja vroeger was ze wel van zessen klaar, maar langzaamaan ging toch de fut er uit. Zo nu en dan eens naar de handwerkclub of soms in ’t buurthuis een partijtje kien. Zo heel…

Geen haar zo dun of hij weet hem te kloven Met veel bombarie en een boel gezeik En op een toon, aan mierenzuur gelijk Zeurt hij wat af, van onderaan tot boven Geen zwerm zo groot, hij zal hem kundig ziften Op muggen, die gaan nooit aan hem voorbij Hij weet ze feilloos uit de groep te schiften En knipt hun vleugels af, in razernij Geen versje…

Ik ging laatst vol vertrouwen naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer de pik gestrekt te krijgen om wat toeren te gaan volbrengen met mijn jongeheer.~ Wel wetend, om zo’n dame te ontroeren moet je als ouwe lul zwaar in de weer. Maar desondanks ging ik toch naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer.~ De libido…

Het buigen was in vroeger tijd een wijd verbreid gebruik, men deed het voor de Koning dan wel Edelman met pruik en als je het vergat, welaan dan schopten ze je rot of erger nog, als ’t tegen zat dan wachtte het cachot. Er is zelfs een historie van de Kardinaal van Luik die buigen niet voldoende vond, het volk moest op de buik. Een onderdaan…

Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al vijftien jaren thuis te horen naar jouw dagelijkse preken, verdroogd, er is geen druppel drank in huis. Met mijn bestaan op zee is ’t vergeleken hier als vergaan, welhaast met man en muis. Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al twintig jaren thuis. Als…