Geen haar zo dun of hij weet hem te kloven Met veel bombarie en een boel gezeik En op een toon, aan mierenzuur gelijk Zeurt hij wat af, van onderaan tot boven Geen zwerm zo groot, hij zal hem kundig ziften Op muggen, die gaan nooit aan hem voorbij Hij weet ze feilloos uit de groep te schiften En knipt hun vleugels af, in razernij Geen versje…

Ik ging laatst vol vertrouwen naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer de pik gestrekt te krijgen om wat toeren te gaan volbrengen met mijn jongeheer.~ Wel wetend, om zo’n dame te ontroeren moet je als ouwe lul zwaar in de weer. Maar desondanks ging ik toch naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer.~ De libido…

Het buigen was in vroeger tijd een wijd verbreid gebruik, men deed het voor de Koning dan wel Edelman met pruik en als je het vergat, welaan dan schopten ze je rot of erger nog, als ’t tegen zat dan wachtte het cachot. Er is zelfs een historie van de Kardinaal van Luik die buigen niet voldoende vond, het volk moest op de buik. Een onderdaan…

Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al vijftien jaren thuis te horen naar jouw dagelijkse preken, verdroogd, er is geen druppel drank in huis. Met mijn bestaan op zee is ’t vergeleken hier als vergaan, welhaast met man en muis. Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al twintig jaren thuis. Als…

~Internationale Doe Vriendelijk Dag~ Heeft het u heden morgen ook bekoord ja toen u stond te wachten op de trein? Er klonk zowaar geen onvertogen woord al bleek hij wel een uur vertraagd te zijn. Heeft het u heden morgen ook verblijd toen u de zebra heel voorzichtig nam? De scooters remden allemaal op tijd zodat u zonder brokken over…

(een Shanty) Ze kwamen na jaren van Java terug hun wilskracht gebroken en spit in de rug Biskaai blies orkanen, dat zat dus niet mee en in de Straat van Dover daar liep een hoge zee Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, 't leven is afzien bij de V. O. C. En toen hun Galjoen om de noord verder voer lag daar Peer de…

Mijn torso heeft niets van een Griekse god en ook mijn benen krommen eigenaardig mijn haar lijkt aangevreten door de mot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? En als ik zing dan klinkt het vals en rot nee met mijn stem ben ik niet al te vaardig ook wat ik zeg komt kreupel uit mijn strot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? Al…

Zijn leven lang heeft hij zijn stek nog niet verlaten, de Lage Spoordijk is het hoogst wat hij ooit zag. Daar ligt zijn volkstuin, waar -ie huist sinds jaar en dag. Hij teelt er spruitjes, Stiense bonen, soms tomaten en onderwijl leest hij de grijs bestofte platen waarop geschreven staat waarheen de trein zich spoedt. Meestal naar Utrecht of…

Zo hier en daar hangt in een tuin verwaaid nog kerstverlichting in de kale bomen. Zij brandt niet meer, dat zal waarschijnlijk komen omdat het elektriek is uitgedraaid. De merels hoor je niet en ook geen mussen. Ze zijn er wel maar hebben het te koud voor kwinkeleren in het winterhout en barsten van de honger ondertussen. De perken ogen…

Het is nu ongeveer een jaar of twee geleden dat ze nog elke dag volop visite had de pot voortdurend vol met verse koffie zat en het gebak rond kwart voor elf werd aangesneden. Maar haar vriendinnen, broers en zusters, nichten, neven -het ging zoals het meestal door de jaren gaat- die werden slecht ter been en bleven van de straat of waren ondertussen…

Wanneer ik fris en glad geschoren voor de spiegel sta om me te kleden voor een mooie avond Opera of een diner voor twee in restaurant ~Chiqutroelala~ dan wel met nabestaanden van een vriend naar ‘t kerkhof ga en dan het brede lange taps gevormde linkerdeel van de beschaafde zacht getinte stropdas rond mijn keel voor doorsteek twee keer om het…

Hoe zit het met de kip dan wel het ei? ‘t Probleem beheerst de wereld al sinds jaren. Geleerden maak je met die vraag niet blij, men draait een beetje rond de hete brij of strijkt de hand bedachtzaam door de haren. Kon God zonder de kip het klusje klaren dus dat er zo ineens een eitje lei, daar ergens op een eenzaam stukje hei te glanzen…

(een smartlap) Katinka was een schone maagd van even twintig jaar Door zorgen werd ze niet geplaagd en iedereen die hield van haar Ze rookte soms wel eens een joint doch vaker een sigaar Maar pruimen nee dat deed ze niet dat vond ze iets te zwaar Al in haar campertje compleet met douche en ledikant Trok zij als meid met pit door 't binnen…

Wanneer ik op verjaarsvisite ga hoor ik een kamer vol met hen die klagen. Het blijkt voor bijna niemand te verdragen: een sleetse moeder of aftandse pa. Zo’n vader wandelt in zijn blote kont en ma heeft steeds haar slipje vol gescheten; het oordeel van ‘t gezelschap volgt terstond: ~In een tehuis~ en dan de zaak vergeten. Ik heb misschien…

Vandaag de dag valt niemand te vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt. Bankiers, zij spelden sprookjes op de mouwen en hebben slechts zichzelf riant verrijkt. Politici, zij laten villa’s bouwen van toegestoken geld, zoals nu blijkt. Haast niemand kun je heden nog vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt…

Aan de oostelijke kim begint de dag weer vroeg te dagen, de zon in haar gestage klim laat traag de nacht vervagen en sterren en de maan verdwijnen in de morgenstond, het eerste vleugje hittegolf beroert de droge grond. De gloeiend gouden bol beweegt zich langs de hemelboog, gehoorzaam aan haar eigen tijd en gang kruipt zij omhoog en treitert…

Hij heeft het in zijn hersens opgeslagen: juist veertien zinnen en niet eentje meer, ook eentje minder doet hem danig zeer. Een ander aantal kan hij slecht verdragen. Het metrum, als het even kan, van vijf want zes geeft weer zo’n rommelig geheel en vier leidt meest tot kinderlijk gespeel. Ja vijf is hem geschreven op het lijf. Het rijm…

Het maken van pleziergedichten wordt vaak onderschat, je denkt al snel dat flik ik wel, vooruit, ik doe maar wat. Een vleugje ritme, ‘n snuifje rijm dat giet ik zo in ’t vat, maar als je ’t zaakje overleest, dan is het nooit ~je dat~. Het blijkt toch minder simpel dan aanvankelijk gedacht: dat vorm-vast-rijmen moeilijk is, dat had je niet verwacht…

Wanneer ik 's avonds in de tobbe lig te weken diep onder 't schuim, van af mijn tenen tot de kin gelijk een licht en luchtig uitgespreide deken, dan krijgt mijn droge leven weer een beetje zin. Want als ik 's avonds in de badkuip ben gekropen dan zwerven mijn gedachten op de wilde vaart. Ze zeilen weg over de zee tot in de tropen, ik voel…

Je ziet ze op een vliegveld en in havens aan de zee, want juist daar sjouwen mensen heel vaak contrabande mee. U vraagt zich af: Waar gaat dit over, u heeft geen idee? Ik zal het u vertellen, het betreft ~De Douanier~. Zo’n man die met gefronste blik jouw zenuwen belaagt en ter verhoging van de angst je en passant nog vraagt ~Iets aan te geven…