Schoonheid komt van binnenuit, is aan de buitenkant ook vaak zichtbaar... Jammer dat veel mensen dat niet zien?!…

zielsgelukkig baadt zij in soberheid ondanks alle weelde om zich heen…

Het geven uit solidariteit, is blijven geven tot gelijkheid. Waar de egoïst blijft spelen, rest er niets meer te delen.…

Als een rivier zonder eind stroomt de massa door Met het hoofd naar beneden gaan we ervoor Veel te veel gepraat over nutteloze dingen We vergeten te leven, we denken in kringen We denken veel te veel, te moeilijk en te wenselijk We denken om te denken, misschien wel menselijk Ik neig vaak naar het onmenselijke, de zonnige kant Ik wil gewoon…

de zwarthemden marcheren niet meer hun brandstapels ontaarde boeken zijn begraven en het bloed op hun knuppels is geronnen als de korsten op ons hart jodensterren worden nauwelijks beklad vandaag de kampen zijn nog steeds musea toch wordt er stil verzet gevraagd niet op de muren niet op de daken niet luidkeels en ook niet duidelijk.…

Het huidige bestaan is een vals lied van schijn en wezen met een hoog gehalte aan huichelachtigheid. Niet Theo van Gogh – onnavolgbaar in provocerend onrust stoken en filmen – werd beestachtig vermoord, anderen bedreigd, het vrije woord koelbloedig de nek omgedraaid volgens sommigen die blijkbaar een alibi nodig hadden om hun frustraties…

een volk dat in angst wil leven verdient meer dan schaamte en pijnen een volk dat de moed verliest zal uit zijn land verdwijnen…

wij zijn de mensen van het achteraf gelijk wij hebben het altijd al geweten niets gebeurt er of wij slaken kreten als: zie je wel wij staan niet meer paf wij zijn de beste stuurlui aan de wal wij hebben het altijd wel gevonden als anderen nog bij de ingang stonden voor onze achterafopinie staan we pal wij zijn de mensen met gezond verstand…

Meelopend met de tijd haasten de managers zich het leven door geen seconde blijft onbenut altijd onder tijdsdruk Managers van de eigen tijd opgezweept, voortgedreven slaven van de klok onbewust van hun wrok Targets moeten worden gehaald verpakt in tijdloze pakken branden ze in no time op eindigend als wrakken…

de Boboïne ontbiedt haar vazallen in het Palazzo Grandanuna ontstemd valt zij met de deur in huis krabbelt overeind en staat dan in haar hemd de groep te woord een monoloog verwijzend naar het be(ge)leidsplan dat de Boboïne ijverig ijdel en trots een half jaar eerder presenteerde van haar onderhorigen een luisterend oor: ‘wij hebben even…

Ik kan de wereld niet begrijpen en ook de mensen niet die het bewonen er zijn zoveel meningsverschillen begrip en liefde willen we niet tonen. Op al die vragen van het grote waarom waarop de antwoorden uitblijven oorlogen en geweld, ruzie en haat waar de kranten dagelijks over schrijven. Wanneer trekken we samen één lijn wanneer geven…

Het huwelijk van dezelfde seksen Tussen acceptatie en mutatie Het gerechtshof geeft nu gratie Om zo democratie goed te kletsen Ergens in de verte klinkt Het woord van een christen Kortzichtig de homo te betwisten En zo acceptatie in een hoekje wringt De homo loopt verloren verder Een droevige stilte valt Totdat hij zijn vuisten balt…

beklim de top sla uw ogen op naar het westen en noorden en zuiden en oosten zie het toppunt van kennis van wetenschap van techniek van roem zie het toppunt van armoede van ziekte van haat van geweld daal dan af sla uw ogen neer en zeg hoe het met de mensheid is gesteld bar slecht…

Daar zit hij dan met zijn wijze zinnen, net te doen alsof hij het allemaal wist zijn mond beweegt, maar geen woord hij was voor mij een verdwaalde toerist Gevangen in zijn eigen droom van illusies zeker wetend dat hij het had gemaakt want hij had immers alles wat hij wilde iederedag weer het zelfde broodje, omdat het hem zo goed smaakt…

Ze zoeken schrijvend erkenning zijn door de maatschappij uitgekotst ze hebben geen cent, geen penning het gevoel mislukt te zijn is 't rotst. Vrienden en relaties zijn weggeëbd waardoor ze sociaal leven ontberen er wordt óver, niet mèt hun geklept alleen aanzien en rijkdom regeren. Ieder kan zich vergissen maar "elitaire" vrienden kun…

Iedere dag weer moeten scoren onder de brug, in een portiek waar zijn dood wordt geboren een lichaam, dag en nacht ziek Verslaafd aan de verdoving een geestelijke verhuizing bewust een levensberoving infecties en vergruizing De naald, maar ook de pijn steekt hij weet zich nooit meer te ontspannen elk contact met familie ontbreekt zij…

Slurven, boeddha’s, priesteressen Wierook, batikstoffen, goud Kruiden, sambals, jong en oud Ieder kan zijn dorst hier lessen Heimwee, kooplust, droge kelen Handelsgeest, voor elk wat wils Cocosmelk, wijn, water, pils Ogen staan zowat op stelen Want Javaanse schoonheid danst Trommelt, glimlacht en behaagt En van Dort signeert muziek…

wij leven in een gevoelloze maatschappij waarin de tijd en het financiële de spiritualiteit en het genot hebben uitgemoord emotionele waarden verdwijnen de essentie neemt de hoofdrol en drijft de gevoelswaarde van het toneel…

Haat, nijd, geweld… het intolerante ‘zijn’ ’s Werelds snelle leven, vol egoïsme en venijn Normen en waarden, de grenzen verlegd Ons eigen gevoel… is het nog echt? De verlegde grenzen overschreden, bekeken met angst De massa kijkt toe… wie is het bangst? Afgekeurd met afgrijzen, maar wie staat op? En geeft het teken: dit gaat te ver, STOP!…

vol met zelfverzekerdheid begeef ik mij door straten van geluk alles zo prachtig dat vergelijkbaar is met Rembrandts meesterstuk willen pronken met al het schoon dat wij op ons levenspad tegengekomen zodat een ieder mag mee genieten waardoor ze even van hun angsten mogen bekomen de illusie van veiligheid loopt dan vol overmoed…