Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt zich tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

reeds heel vroeg in de morgen fluiten merels hun mooiste lied het hoofd vrij van zorgen mijn hart vol muziek sneeuwklokjes en krokussen ze krullen zich naar het licht willen de zonnestralen kussen verkondigen een blij bericht want, wie heeft ze niet lief deze voorbodes van de lente met de zon en haar warmte wordt de natuur stilaan… actief…

De ondergaande zon geeft je rust voor de nacht. Zonsondergang bij het strand zorgt voor ruimte en stilte, om je heen. Aanvaard de schoonheid, die je zelf mag ontdekken. Met de zon als het ware in je handen is dit een ware pracht. Rust voor de komende nacht.…

Bij jou... Bij jou…. Aan tijden ben ik niet gebonden. Graag kom ik bij jou, je bent altijd in beweging. Er gaat geen dag moment voorbij, van stilte. Soms ben je rustig, dan weer hevig, vaak torenhoog. Tolerant ben je zeker niet. Gevaarlijk ben…. je. Bedachtzaam geef je mij de ruimte, om je lief te hebben. Oogstrelende natuureigenschappen…

In de natuur is de natuur de baas. Steden zijn bezit van mensen. Denken we. Ratten ruimen onze resten op. Katten jagen er en mediteren. Meeuwen vliegen af en aan. Mollen leven ondergronds. Mensen zijn er nog holbewoners. Honden waren ooit wolven. Een vos ontdekt de stad. Dat is raar maar is gewoonweg waar. Steden zijn erg wilde stadsnatuur…

Ik wil soms ver voorbij de horizon verlaat geijkte wegen het lijkt onbezonnen dom maar ik wil weten wat er achter ligt Zo ook achter bijna elk gedicht zit een gedachte niet te bevroeden ook al is hij klaarblijkelijk nog zo licht vaak blijft het bij vermoeden de horizon zul je nooit bereiken altijd blijft het bij respectvol in of opgetogen…

hoog opvliegend zand verontrusten mensen op de dijk wolken zweven snel voorbij de wind zingt een droevig lied “waarom geen respect” versta ik in haar woorden de middag kleurt van blauw naar zwart water klotst nu op het strand maar het komt niet allemaal van zee… de wind start volop met huilen haar weeën ze kan ze niet meer…

In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…

In het bos staat een boom te sterven met in zijn bast al de diepe kerven van eeuwen weer en wind weerstaan. Hoewel bloesemen niet meer zal gaan, zijn gebladerd nog de vele takken. Misschien moet iemand komen hakken aan zijn knoestige en vermolmde stam die ooit menig mens beschutte tegen het zengen van de zonnevlam, of ooit met stalen palen…

Een tweede westerstorm dit jaar, code rood voor het hele land. Gelukkig zal de wind vanmiddag snel afnemen. Nu is het echt gevaarlijk op de weg. Chaos op de wegen, fietsers vallen gewoon om. Is het echt niet nodig, laat de storm dan voorbij gaan. Blijf binnen als het kan. Westerstorm over het hele land Toch wel eng natuurlijk. Hopelijk…

het rijp geboren door smeltend ijs en nevel kleuren velden vlot de groen met gele tinten versieren de winter… top!…

Alvorens de lente bloeit bloesemt al mijn hart knoppen zwellen vreugdevol nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw…

Het is vandaag Zondag 7 januari van het jaar des Heren 2018 de zon doet de dag goed ik voel me opgewonden ik hoor de kerkklokken luiden “met vreugde zult gij naar het Huis des Heren gaan” ik kies voor het Amsterdamse Bos met man Jelle en labrador Mika Ik wandel en verbeeld me te lopen in een kathedrale kerk met de bomen als de pilaren en…

Hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan…

Dit weer moesten ze verbieden, we moeten met z'n allen bidden en de musselmannen moeten ook mee doen, voor wat winters weer zo, dit seizoen. Een lange maand 10 graden vorst en lekker zon Een 11 stedentocht die weer begon. We zowaarlijk weer eens horen: “It Sil Heve” of eh "It Giet Oan !" Voor Ljouwert, Culturele Hoofdstad nu dit jaar,…

Alle dagen hetzelfde weer, en de regen valt met kuipen neer. Onze gezondheid komt in het gedrang, houdt geen rekening met stand of rang. Het humeur is op een laag pitje gehouden, want je bent nu juist zwaar verkouden. Buiten is het donker, kil en koud er is niemand … die daarvan houd Bent u een mens die meegaat met het weer dan loopt…

Als ik kijk naar jou zie ik een groen frisse morgenwei zich laven aan de ochtenddauw begrijp ik waarom de zon iedere keer weer liefdevol verschijnt proef ik ook haar zin in weer een nieuwe dag en elke mogelijke zorg verdwijnt en ik weet mij geen beter begin ik glim mijn eerste lach koester het voorrecht van het ervaren van al die fijne…

Het dierlijke in mensen is wat wij niet wensen is wat wij niet wensen te zien Dat wat wij in alle toonaarden zullen ontkennen zullen blijven ontkennen omdat wij niet willen en kunnen wennen aan de gedachte dat we in bepaalde opzichten beestachtiger zijn misschien Het menselijke zien in het dierlijke gebeuren mogen we daarentegen volstrekt…

wat een zielig weer donkergrijs, koud en veel te nat de winter zwaait hier reeds de plak mijn neus verstopt en zoveel meer hou ook veel liever van de zon met al haar warmte stralen maar nu blijft enkel het water dalen en dat bewijst een overvolle regenton het weer blijft extra consequent begint wel heel erg te vervelen koude regen…

Kijk wat een rust het in zijn hoofd geeft de wereld onder het bladerdak is magisch de zon filtert het zonlicht prachtig door de bladeren Soms als we daar lopen doet hij zijn armen omhoog en vangt de stralen en dan die bomen ....... als een echte boomknuffelaar vindt hij zijn rust Rust in zijn hoofd rust in zijn lijf het leven is al…