nee bang ben ik niet niet voor schimmige honden of de eindeloze gang naar ziekenboeg ik ken geen angst voor golven over de dijk of dood nee die vrees ken ik niet wel als vroeg in de nacht met een lichaam rusteloos en mijlenver van slaap ik uitkijk over landerijen en naast de jeneverbes jij daar weer staat schreeuwend zonder…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

Ik schrijf vloeibaar mijn hart Open al wat ik voel Kom maar, kom maar naar mij Jij bent heel apart Ook al ben ik koel Voor jou ben ik vrij.…

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…

Dacht sterk genoeg te zijn maar reeds bij de eerste vloed verdween het als illusie in het wilde water bedolven door de golven mijn zandkasteel Wacht nu samen met de wind op het moment van stilte tot dan leef ik tijdloos verder met een half oog gericht op het teken van mijn zandloper om weer te starten met de bouw…

Praten om het praten, één woord is nooit genoeg. De 'one liner' daargelaten.. Liever laat dan veel te voeg.. De show is pas begonnen, als verbaal, de strijd begint.. Gesmeten woorden, onbezonnen, met de presentator aan het bewind. Is er iemand die daar aan twijfelt, want hierarchie maakt van hem koning, dan zal de reclame abrupt verschijnen…

wereldeconomie een beursmandje met koersen schommelt heen en weer…

Zo lang al heb ik gezocht Waarschijnlijk gevonden Zwarte hand Zwarte band Jouw naam verduisterde Een andere. Vecht mijn aanwezigheid aan, Kan me niet schelen Ik geef je naam niet vrij Voor vast en zeker Geef ik om jou !…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

De meester der tijden, zou ik willen zijn... de toekomst afsnijden, het vullen met zonneschijn.. De meester der tijden, ik controleer het verleden.. want de zon die ik aanmaak, zal schijnen in het heden.. De meester der tijden.. geen zinloze oorlogen, geen verdriet,strijd of lijden ik realiseer me mijn onvermogen...…

Gevangen in een web als een vlieg in dat van een spin. Geen kant op kunnen. Heeft dit leven nog wel zin? Het borrelt van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Uiterlijk onbewogen, bevrijding voelt als verraad. Geen keuzes durven te maken. Op niemands tenen willen staan. Jezelf herpakken en maar op dezelfde voet verdergaan.…

Omdat ik in een ieder de goedheid zelve zag. Omdat ik dacht dat vechten iets voor helden was. Omdat ik in liefde iets oneindigs zag. Omdat ik dacht dat fouten iets voor zwakken was. Omdat ik mezelf de wereld verbeteren zag. Maar noem mij vooral een dwaas, omdat ik niets om dwazen gaf.…

Beroemde Caliostro - Graaf, Mijn trouwe dienaar en nog vriend, Door jou werd ik eenmaal bemind, Ik denk dat jij ook mij begraaft. En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

De asbak zwart van as De koffie zwart Hmm Totdat ik dacht dat de koffie de asbak was En buiten sneeuwt 't Alles wit…

Er zit een man in het park op een bank. Vroeger vitaal en ook nog slank. Nu geen zin meer om verder te leven. De maatschappij kan hij niets meer geven. Er zit een man in het park op een bank. onverzorgd, de kleren omgeven door stank. Door voorbijgangers wordt hij vermeden, niet wetende hoe hij heeft geleden. Er zit een man in het park op…

De trein trekt een gele streep door het zand oneindig land tot aan de horizon ik zit en zwijg en hoor gedachten malen in verhalen die ik zelf verzin 's nachts komen ze de verwijten en vragen het gebrek aan dagen en het te veel aan tijd ik verlies mezelf in zinloos ijver waarin ik wedijver met oneindigheid…

Is er iets mooiers dan bijna onzichtbaar begeleiden laten dansen laten zoeken naar de richting die past bij je vorm en je wezen die past in de omgeving op zoek naar het samenkomen van de passie en ingehouden adem naar het verstilde zweven waarin alles tijdloos is…

Een gitaar staat in een hoekje. De inspiratie opgedroogd. Nooit meer een open doekje. Een spiegelbeeld dat ouder oogt. De toetsen al lang niet meer gestreeld. Succes alleen nog in gedachten. Het nummer dat is uitgespeeld, Aan het einde van haar krachten. Een gouden plaat eenzaam aan de muur. Geluk stond aan de wieg. Talentloos, druiven…

Een vrouw met honderd slangen op haar hoofd en elk der slangen heeft hem aangeboden: de gladde appel uit de tuin der goden waarmee bezwaarde kennis wordt beloofd. Maar wie haar aankijkt is meteen versteend en schaart zich onder slinkse schuldenaren, herneemt de last van al die voor hem waren hetgeen hem met zijn vaderen vereent. Het werd…