Kat je af Terwijl ik Zielsveel van Je hou - laat Je mijn nagels Voelen terwijl ik Je eigenlijk alleen Maar strelen wil Bang om je Te verliezen, Zoals ik ook Mijzelf verloren heb…

Jekkers had het Vaak en veel Over kantelen, Het legen van Een aantal Bruine pretpalen Waarvan hij achteraf Een heel tuinhek Kon bouwen - Dat was in De jarig tachtig, Dat was toen, Nu is hij die Voorop loopt om Recht te zetten Alles wat scheef Gegroeid is in een Maatschappij die Al tig jaar van Overdaad en weelde…

Laten hun afgekloven Botten, de aangevreten Pizza's in opengeklapte Dozen achter op De royale ruimte Waar zij gratis Konden parkeren - Waar deze niet Mogen zijn, maar Waar zij wel zijn - Ondersoort die Gelijkertijd ongedierte Aantrekt, immers soort Zoekt soort, want zo is het, En zal het altijd zijn…

Je wilt praten met iemand, maar er is er geen en je hoort nu iets wat toch praat, je bent het zelf en bent verbaasd dat je nu iemand hebt die je praten laat.…

Was eruit ontsnapt, Jaren geleden toen Ik behalve leraar Ook nog jong was - Onschuldig, goedwillend, Op het naieve af Mocht eruit, na vier En half jaar buffelen In het landschap gevuld Met onwillige, altijd Tegendraadse pubers, Maar zij hielden van mij Zoals ik van hen hield - Erger waren de hatelijkheden Van collega's die…

Het mooiste, diepste Verloren dat ik had, Kind uit mijn eigen Lichaam voortgekomen Ten prooi gevallen Aan zinloos verkeersgeweld Geeft zwaarte aan mijn Leven, ondraaglijk soms, Laat mij voortdurend Achterover hellen, Het verleden dat Mij zwaar naar achter Trekt, met mijn gezicht Naar haar toe, met mijn Rug naar de toekomst…

De dagen van mijn Leven gevuld met Bouwen, constructief Bezig zijn, kloven Te overbruggen Van menselijke Onvolkomenheid Probeer er voor Te zorgen dat alle Delen vast in elkaar Zullen steken - Maar kom er langs Wegen van sneuheid En somberte op uit Dat ik in mijn Leven vooral Losse schroeven Heb gekocht, Waar de vaste…

De wereld om me Heen is soms te Druk geworden Zo veel mensen Die kennelijk Iets van me willen Ook al begrijp Ik zelf eigenlijk Niet waarom Besluit om het Leuke eraan toch Maar mee te maken, Mee te gaan met De stroom van de Rivier, zonder Noemenswaardige Weerstand, en op Gezette momenten Even een poosje de Bergen…

Fiets met het hart Vol licht en de Longen vol buitenlucht Langs het water En geniet van alles Om me heen - Meeuwen vieren hun leven Met prachtig zweefwerk Aan de kleurrijke hemel Beschenen door de zon Die zich niets van het Wolkendek aantrekt - En zie dan op eens Ook extra kleur in De sloot - het lijkt Er op dat de vissen…

Die de grens van oudjaarsdag Al een dag naar voren Hadden gehaald om Ongestoord hun achterlijke Gang te kunnen gaan Verleggen nu opnieuw Een grens door na een Redelijk milde straf De burgemeester te Gaan bedreigen - Heldhaftige brief, Branieachtige toon Maar de naam van de Afzender vermelden is Voor zulk volk Blijkbaar…

Terwijl de massa, De meute die het Ritme van de Dag, van dit uur Dicteert, zichzelf Elke minuut van de Dag, vierentwintig- Zeven verliest in Instagram, whatsapp En andere digitale Flauwekul - want Je mocht eens missen Dat de virtuele kat Van je achterbuurman Gejongd heeft - Bekommert hij zich Om de naaste die Hij bij…

Sierlijk vlieg Je boven mij, Majesteitelijk dier Dat mij de vreugde Van mijn leven geeft, Dat mij het licht Doet ontbranden in Mijn donkere hart - Koninklijk spelen Je vleugels met De wind, je laat Je dragen zonder Dat je ook maar Een moment de Indruk wekt dat De wind tegen je is Of ooit tegen je zal zijn…

' t Is waar wat Je daar zegt, Anne van der Meiden - Predikant en ook Communicatiegeleerde - Als ik jou hoor Zeggen dat geregeld Mensen bij een uitvaart- Plechtigheid het hoogste Woord voeren, met verreweg Het meeste misbaar aanwezig Zijn, terwijl zij toen Ze echt nodig waren Aan het ziekbed Van de overledene Schitterden…

Melancholiek - zo Omschrijf ik het Best de stemming Waarin ik verkeer - Niet zozeer de Diepte waarin ik Verdwijnen kan Maar meer een Voortkabbelend Gevoel van verlies Waarin ik niet Precies de vinger Kan leggen op wat Ik dan wel verloren heb - ' t Maakt me ook Best ongerust, want Waar voorheen een Specifiek verlies…

Dat met twee Speldenknopjes Begon, het een Zacht als de Dooier van een Pas gelegd ei Het andere speels En levendig, vol Beweging Die in een Wonderlijk spel Van geven en nemen Het leven doorgeven Aan iemand die Nu nog niet weet Dat hij er Ooit zal zijn - En na tachtig Jaar of zo Na een rijk En zorgzaam leven…

What you see Is what you get Zegt de merkendeskundige In goed Nederlands Over zijn keuze voor Ronald als hoofdpersoon In de reclame van Hak - De mooiste kool die hij Ooit gemaakt heeft - Als je ziet wat Je krijgt, doorsnee Rodekool met een Geurig smaakje, Vind ik het niet meer Dan een goeie bak…

Bij een nieuwjaar De eerste handen Afgerukt - was het Maar bij een Paar vingers gebleven - De eerste ogen Die in dit leven Nooit meer zullen Zien, terwijl de Tijd zonder mededogen Doorgaat met waar het Mee bezig was - De mate van menselijk Lijden te meten - En de eerste dode Weer is gevallen Bij een grimmig feest…

Zie te scherp Met mijn nieuwe Lenzen Zie de blaadjes Aan de bomen weer Het groen dat Levensecht bij Mij binnenkomt Maar ook de Schaduwen worden Haarscherp ontleed Te scherp zie ik De pijn die Langs mijn adem, Langs mijn leven gleed…

Het ik gevoelloos Zo lang, te lang, Emoties die zich Niet meer lieten Kennen - Afgevlakt gevoel In een mens die zichzelf Verliest aan een wereld Verloren in schuld Asgrauwe hemel overdag Ondoordringbare nacht Een lange tunnel Zonder vluchtstrook Onbewust biddend Dat er aan het eind Van de tunnel weer Licht mag zijn…

Een ongeluk, zeg jij Zit in een klein hoekje, Maar dan ben ik Wel dubbel aan De beurt - Ik heb mezelf Aan nader onderzoek Onderworpen, zoals Dat wel vaker gaat - En ontdek bij mij In elk hoekje wel De vorm van een Honingraat…