Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

Laatst ontdekte ik een leugen In mijn werkgeheugen. Ik wist niet wat ik zag, Kon niet zien waar het aan lag, Ik kon me er ook niet op verheugen. De ontdekking van die leugen Zal mij nog lang heugen.…

Toen ik werd geboren Was ik al droog achter de oren De vroedvrouw die dat zag Schoot danig in de lach Daar zullen we later noch veel van horen. Maar droog of nat Mensen hebben altijd wat Als ze worden geboren.…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…

Achter zomen Van honderden Meters vlierbes Weggedrukt in Een uithoek van Het dorp dat Misschien in jullie Ogen wel een gehucht Moet zijn geweest En voor mij voelde Als het einde Van de aarde Stond mijn eenzame Wieg, gezelschap Had ik alleen van Koeien en paarden Die mij anders dan Mensen woordeloos begrepen Want…

Zorgvuldig geregeld De grote pakketten Met speed die van Het containerschip Voor onze kust Overboord werden gegooid - Toen de maffiaknechten De buit binnen gingen halen Met hun super speedboot Werden ze met grote spoed Door douane en politie Van al dat kostbaars Beroofd - Gevalletje speed Net niet…

Naar binnen gekeerd Toen de druk te Hoog was geworden, Te zwaar ook vooral, Geen uiting naar Buiten meer die nog Redding kon bieden Het ik dat reddeloos Verloren leek En ging schuilen in De krochten van wat Stoffelijke resten Genoemd worden - ik In mijzelf begraven…

Warboel van kabels In mijn hoofd Overal knopen Die mij het Zuivere denken Beletten - Warrelige warboel Van eindeloze Gedachtenkronkels Die mijn denken Op slot zetten - Pas als ik Schilder en met Verf mijn emoties, Mijn diepgevoelde Gedachten vorm geef Lukt het mij alles Dat in mijn hoofd Vastzit te ontwarren…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

Ben je psychisch stuk Of dat soort zaken Zul je na het lezen van Confucius, Je minder zorgen hoeven maken. Vaak komt het er op neer Dat je moet proberen, Tot tien te tellen Voordat je gaat reageren.…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

Kan niet voldoen Aan de eisen die Jullie aan mij Stellen - had er Niet moeten zijn Zegt mama vaak Tegen mij - en Papa die mij Twee keer in De week opsluit In de kelderkast En mama's boosheid Met klappen en Schoppen onderstreept - En zijn het niet de Blauwe plekken die Ik wekelijks krijg, Maar de slopende Verhoren…

Zo noem jij De vooroordelen Die men over Ons Groningers Heeft, maar Ernstiger nog De vooroordelen Die zich in het Brein van ons Noordelingen hebben Genesteld en waardoor Wij zo graag Verongelijkt de De wereld om ons heen Bekijken - hinderlijke Kluiten in de noordelijke Geest, noem jij ze, En om vrij verder Te kunnen…

Zeven keer per Dag is het mijn Werk om een Mens te vertellen Dat hij niet Langer dan drie, Hooguit vier, maanden Te leven heeft - Zie de wanhoop, woede En onverdraaglijkheid In de ogen van Mijn patient Voel met hem mee, Maar mag niet huilen, Als de laatste Patient van vandaag Mijn spreekkamer Verlaten heeft Zak ik…

Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Voor Roald Twee maal de Lengte plus Twee maal de Breedte, zo heb Jij het geleerd Bij je redactiesom - Voor mij voelt Het net andersom Leven dat leven Schept, leven Dat adembaar is Tot aan elk longblaasje Toe, leefbaar Leven tot in de Wijde omtrek van De plaats waar ik Verblijf…

Anderhalf kilo eiwit Tien kilometer kabel Kronkelend in mijn Hersenpan - zestig jaar Garant voor gedachten Zo helder als 't maar Kan - nu totaal Aan gort gewerkt, Uitgewerkt, Niet meer in staat Ook nog maar Een zuivere gedachte Af te leveren…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Er wonen vogels In mijn hoofd, Ontelbaar veel - Allemaal, een voor een, Gekooid achter tralies Van onnuttige gedachten En voorbije toekomstdromen - Hunkeren doe ik ernaar Ze los te laten en Ze vrij door het Luchtruim te laten vliegen Om mij op weg te helpen Naar mijn voorgoed Herwonnen vrijheid…

Voor Christa Wat de prijs Van alcohol is, Vraag je mij - Ik zeg alleen Maar dat de prijs Van drank hier Een paar meter Voor je rijdt, Op dit fietspad Dat door een Tussenberm van de Rijweg is gescheiden, Daar fietst Christa, Zesentwintig jaar jong, Op haar driewieler, Haar moeder ter bescherming Naast haar - tien jaar…