een tuin vol vijvers vrolijke fonteinen een paleis met zuurstokoudroze muren klassieke ramen puur blauwe kozijnen men schrijdt er over kamerbrede treden met sierlijke gouden gietijzeren leuningen overal marmer van boven naar beneden zwevend over vloeren met fijn mozaiek langs goddelijkjonge roomwitte beelden oh heerlijke zo verrukkelijke…

waar Nederland ophoudt en Bourgondië begint en bronsgroen hout zachte heuvelruggen tint waar de Geul zich schuurde door het mergelmassief en men bokkeriejers hellevuurde om hun vermeende brandbrief waar Neanderthalers vuurstenen houwden en vroege feodalers het betere bier brouwden daar kerfde ik haar naam in de gele mergelrots en gaf eeuwige…

slechts twee maanden oud heeft een thaise baby mijn passie ontwaakt door reukzin geleid gleed zijn slurf ondeugend speels mijn broekzak in zijn slurf raakte mij aan een werkborstel scrubde mijn arm heel teder, haast een omhelzing in enkele seconden een banaan ontvoert snel mijn hart beroert hij waggelde rap voort haalde zijn…

Luie wolken wemelen in de lucht Ik slaak een zucht Wat een praal, wat een pracht Dit zonnige weer bij de gracht Schaduwen krijgen gestalten En ze krimpen op de asfalten weg in de binnenstad……

Caravannetje hondje, vrouwtje, mannetje poesje, potje, pannetje alles kan erin 'caravannetje' vloeit het uit mijn pennetje en straks bij een vennetje heb je 't naar je zin caravannetje jij hoort bij ons plannetje ál in kruik en kannetje met wie ik bemin caravannetje boeddhatje en zennetje we gaan op een rennetje naar een nieuw…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

glashelder water kobaltgroene rode zee paarsblauwe kwallen ik omarm je in de wind haveloos zijn mijn woorden…

eventjes liet ik je achter ik zocht de zon op aan de rode zee mij wenkte het land van de lagunes maar wees gerust in gedachten nam ik je met mijn schaduw mee…

Vandaag de zee was ruw de lucht was weer zoals het hoort bij deze dagen, ik snoof zuchtte verlangde meer. Het werk verbrak deed vergeten de grote kracht de lauf der dingen, terug op dek in de zwarte nacht deed de wind mij zingen. Lucht en water dansen samen voel, ruik, snuif, alle hens aan dek, er is niets dan beweging blind van…

Vlieg heen Vlieg heen naar verre oorden Vlieg heen waar niets iets zal zijn Spreek de taal die wij niet hoorden En ontdek het leven, zó fijn Ik zal je missen, maar dat is goed Zo voelen we allebei Dat het een liefde is van vlees en bloed Vlieg heen Vlieg heen en wees vrij Vrij als een vogel vliegend in de wind Vlieg heen, mijn kleine…

Als ik de zon zie zakken ver weg in de zee dan dwalen mijn gedachten die zweven met haar mee. Naar mooie warme landen met palmen en een strand daar ergens aan het water daar aan de overkant. Maar ach het zijn maar dromen een verlangen van mijn geest zelf ben ik nooit verder dan Camperduin geweest.…

met de trein "full speed door Nunspeet" en je toch verwonderen over het beleven van een innerlijke stilte het kan je zomaar gebeuren in een lawaaiig bestaan... aan de andere kant van het vensterglas walst het landschap aan je voorbij terwijl jij juist nu de stilte beleeft als een echo van weleer die je lang geleden bent kwijtgeraakt…

In de reis ligt de bestemming: de weg de wolken het water het zand de jungle de rotsachtige helling beweging is bestemming nu en hier het doel er is geen daar en dan.…

Kom mee naar Friesland Dat vind je aan je linkerhand. Dan moet je wel uit Groningen komen, anders ben je er voor niets heengekomen!…

het vliegtuig landt keihard met een schok stokt navenant in mijn schouders zonder enig excuus een onverschillig maar dagdagelijks gebeuren mijn droom rolt als een teerling op de landingsbaan verplicht met gordel aan tot bij de stilstand van het noest gedraai ik sluit mijn oog een arend stort zich onbeducht in zee ver achter…

kort voor Tarifa rechts kronkelt een nieuwe asfaltweg glimmend haast spiegelglad richting zee daar kruip je dan bijna tot in zee tot op het strand o stad zo diep gelouterd tot in je grauwe stenen het is hier stil het is hier beter niet te spreken want stenen spreken niet met woorden maar met beelden het forum ligt verstomd…

straks sjouw ik met mijn koffer achter mij valt kras de deur in 't slot klokvast vlieg ik op witte wolken naar het zuiden de aarde begroet mij rood wil mij op zijn minst verleiden om te blijven in de netten onder de bomen groen en zwart smakken al olijven maar vooral de oogst van zoete druiven zal beklijven.…

Zo af en toe schiet de goddelijke hand achter een wolk vandaan om zijn troetelblokje om het te gebruiken in een hemels Lego-spel en tot hij het weer terugzet, is er niemand die Nike mist ...…