gefluister, geschuifel, gedruis een knecht die zijn wapenloop kuist het wachtwoord klinkt vals en onjuist zodat de wacht zijn hellebaard kruist de rabauw rekent zich bij de gilde waar ook een wetraadslid heen wilde maar wiens machtswellust zich snel stilde zodra men een buskruitvat tilde de snedige sabel ter hand en stoelen en banken aan…

De wind liefkoost de rozenblaadjes zacht de hand strelend door het spinnenhaar scheidend de huid met zijn peinsplooien die zij voortbrengt De streling verveelt nooit mits gedachtenloos smorend de wortels rood verdwijnend trekkebenend in de zee van grijs wijs geslagen onbekommerd alomvattend spat de honingzachte gedachte uiteen Als een…

Zittend bij de rand van schaduwrijk groen, dat zacht verglijdt naar herfstbruin geel, stijg ik dromend op in het wazig visioen, dat zich ontrolt onder je waterig penceel … Wijl de opgaande zon verblindend glanst in het schilderspalet dat je ponsend beroert, tekent de hoekige donjon zich stilaan af in je ardeense landschap dat me vervoert…

Opgaan in beweging Het loslaten van bewustzijn Zonder doel Af gaan op wat ontstaat Uit gevoel Jezelf verliezen in kleuren Die zich vormen Door op te gaan in elkaar Beweging naar de kern Door expansiedrift teruggedreven Naar de bron Naar het niets De duistere zwartheid Van waaruit alles wat ons Leven brengt begon.…

In het landschap van mijn dromen schilder ik mijn liefde voor jou Het penseel verft de kleuren die ik in mijn hart ontvouw Opnieuw beleef ik onze liefde en schilder onze passiekleuren Zacht streel ik de verf op het doek over lichamen die naar liefde geuren In het landschap van mijn dromen schilder ik onze vurige kleuren Doop mijn penceel…

een vaal houten buffet twee laden vol met geschriften een geladen tafereel de appel ligt daar niets vermoedend verzonken in het hout hij ligt daar maar op de gewogen tafel in stilte de geschriften spreken niet ze houden hun gewicht verborgen in de leegte van de kamer de appel weet zich alleen in geladen stilte die de leegte verzacht…

bij het maken van je portret viel op hoe vaak ik in details het bijzondere kon uitvergroten van het kuiltje in je kin tot je ogen met als uiteindelijk resultaat dat wat Picasso had kunnen maken ik alleen volbracht in de tijd het oorspronkelijk beeld voor ogen…