Ik lig wakker Steeds meer in zicht het maakt me wakker steeds meer inzicht…

Ruis van stilte in pastelkleuren geweven wiegende bomen langs haastige wegen Kluiten uit de aarde pluisje in de wind mijn hart staat stil het lawaai gaat door Liefde vertelt sprookjes en veroorzaakt pijn draken en watervrouwen drinken engelenwijn.…

Wie goed doet goed ontmoet, wie wind zaait zal storm oogsten; boontje komt om z’n loontje, wie z’n billen brandt moet op de blaren zitten: eigen schuld, dikke bult ! Met vallen en opstaan leren we onze lessen, als ezels stoten we ons keer op keer aan dezelfde steen, door schade en schande worden we wijs: karma is a bitch !…

Ja Eindelijk Hier Ben ik Met Veel Plezier Ben ik Mijzelf Aan het Ontwikkelen Kleine Stapjes Vooruit Op weg De weg Die Steeds Beter in Zicht komt De weg Die Mij Op weg Helpt Steeds Meer Zichtbaar Vrijer Steeds Bewuster Vrijer Hier Zijn…

Woorden Ontstaan In mij Aanrakingen Uit de diepte Ondersteunen Mijn Pad…

Het leven Is leren Elke dag weer Leren Door te leven Met vallen en Op staan…

Sneller, groter, mooier, luxer, duurder, nieuwer, hipper, hotter, beter, jonger, strakker, knapper, sexyer en flitsender; meer, meer, meer! Verleidingen lokken, lonken in neonlicht; kom neuken, zuipen, gokken, kweek kanker en overgewicht; consumeer onverschrokken alles wat de leegte en pijn verlicht; van het vergeefs vervulling zoeken…

Het moeten Van mezelf Zit me In de weg Waardoor Ik verdwaal Waardoor Ik er Vaak niet Kan zijn Toch nu Ik me dat Bewust ben Verdwaal Ik minder En Kan ik Er meer zijn…

Om vrij Te zijn Moeten we onszelf De vrijheid geven Om er gewoon Te mogen zijn Zoals De natuur…

in de diepste stilte fluistert ergens een stem in de somberste duisternis gloort een voorzichtig licht en als het gordijn wordt weggetrokken horen en zien we hem…

Zij droeg een krans van paarse bloemen met namen die smartelijk te noemen waarom had men haar die zware last gegeven en werd zij door een gang van duisternis gedreven. Paarse bloemen die zonder zonlicht bloeien maar in onmacht en verdriet gaan groeien paarse bloemen zijn wanhoop en geen zegen ze groeien alleen langs passiewegen. Paarse bloemen…

Het pad Naar leven Van leven Ontmoeting Verbinding Deling Groei…

als het licht uitgaat en het donker toeslaat waar gaan we dan heen? schuif ze open de gordijnen laat je heel subtiel beschijnen en voel: je bent niet alleen want daar staan de sterren die jou al wenken van verre daar is waar jouw ziel heen gaat daar krijg je het inzicht en wordt je ook verlicht met en door het eeuwige licht ooit…

Terwijl Adriaan van Dis alvast een plekje schuin naast jou heeft besteld zit jij nu ergens rustig te schrijven en herken jij de geheime deuren in jouw vroegere droomgebouw en speur je als vanouds in de diepste krochten van de menselijke ziel en nog steeds als zwaaiende heremiet maar op jouw herrezen schouders ontbreekt de loden last zoals je…

Het huidige heden Geschapen door mij Schenkt me alle kansen Die het leven biedt Om opnieuw te leren Want my way moest het niet…

De dagen van ons leven staan in Zijn levensboek geschreven onze weg heeft Hij nauwkeurig uitgetekend duur en afstand precies berekend toch is die weg niet voor iedereen gelijk, voor d’ ene loopt hij over rozen, voor d’ andere door slijk, voor d’ ene kort voor d’ andere lang maar eenmaal aan de grote doorgang is niets meer van belang…

Weinig nodig Ik strek me uit Over het zand Op de aarde Voel De aarde Onder mij Ik sluit Mijn ogen Ik hoor de branding Van de zee Om mijn lijf Voel ik De streling van de wind En de zon Die mij verwarmen Als een Tedere omhelzing Dicht bij De aarde Voel Ik mij Verbonden…

boven de sterren waar de hemeltuin ligt in d' eeuwige luister van liefde en vrede daar komen wij aan op onze laatste reis en brengen alleen onze zielenschat mede moede van een korte of langere levensrit en angstig hoe Hij tegenover ons zal staan zal Hij niet vragen naar ons aardse bezit maar wat wij voor elkander hebben gedaan hebben…

als wij wonen boven die oneindige sterren in de eeuwig bloeiende tuinen van God geen duister meer ons uitzicht zal versperren als wij wonen boven die oneindige sterren en de grootheid van Zijn mysterie ontdekken indien wij geleefd hebben naar Zijn gebod als wij wonen boven die oneindige sterren in de eeuwig bloeiende tuinen van God.…

aan het einde van het pad weten we dat door elk van ons de heuvel moet worden beklommen die Hij destijds al heeft overwonnen hoop maar dat het waar is dat Hij toen in die oude dagen alvast veel pijn voor ons op zijn schouders heeft weggedragen dat al de pijnen die hij op Golgotha leed - hij ter verlichting van de onze deed…