Soms heel even over valt me het verdriet. Ik lijk vrolijk maar ben het niet. De wereld om heen draait maar door en door. Het is een kwestie van overleven en we gaan ervoor. Maar dat alles valt nog niet mee. Tranen vormen een woeste zee. Ik klim de trap op en val een paar trede naar beneden. Ik zit in het nu, en kon ik nog maar even naar…

Je vindt mijn handen bijzonder. Je staart naar mijn glanzende ring om mijn vinger. Oh je vindt mij rijk want in die ring ligt een zwaar geslepen diamant. Ik vind je ook bekoorlijk met je varkensogen. Je door krankzinnigheid verloederde ogen. En toch schijnen ze mij waterig en week toe. Er is een schreeuw om hulp van jou naar mij in die ogen…

Zij keek mij zonder ogen aan en zag welhaast door mij heen Haar ogenlicht leek uitgegaan Inwendig dood, zo het scheen Lege blikken zagen door mij, als van een onbestaand mens In hemdje met jeans, als kledij uitte zij haar zwijgende wens Stille woorden, zonder klank zweefden uit haar droge keel Dan week ze van de mistbank haar blikken…

...Ik wil écht, zo vréselijk graag, de moeder blijven van onze zonen. Ik wil af en toe, met heel m'n hart, héél éven vergeten dat ze niet mijn huis bewonen. Ik wilde dat jíj, bijna twee jaar verder, voor deze feiten iets meer sympathie zou tonen. Maar ik hèb denk ik NIKS te willen en met smeken en huilen, zal jouw begrip er…

als alles groen gekleurd niet meer luistert dan grauwt het grijs als bladeren zouden wuiven waaiend in de wind en de zon scheen er gouden stralen doorheen dan toch zou ik niet meer zwaaien ik ben terug eindelijk geland au, het zand is hard harder dan verwacht liever viel ik samen vallen is zacht zachter dan ik dacht…

Ik hoop dat je trots bent op wat je hebt bereikt Mijn hart door jou gestolen Mijn ziel voorgoed omdijkt Nooit meer zal ik geven Wat jij gekregen hebt Nooit meer komt terug Wat jij hebt weggemept Nooit meer doe ik open Wat door jou gesloten is Nooit meer het verlangen naar iets dat wordt gemist Getekend door die tijd Mijn kijk op alle vrouwen…

Ik dacht dat jij me kende, wist van mijn ellende. Dat alleen kon mij verheugen, maar het is één grote leugen! Ik hoopte dat jij mijn verleden, wel kon scheiden met het heden. Ik hoopte dat jij wel zou weten, dat ik niet alles kon vergeten. Je had het kunnen weten, bent mij al die tijd vergeten! Nu ben ik weggegaan, om wat jij mij heb…

Druppel uit mijn oog Over mijn wang Langs mijn lippen die toch maar weer zwijgen Langs mijn kin Naar mijn nek en keel waar de ingeslikte woorden zich tot een brok vormen en aanleiding tot een nieuwe traan...…

Waarom zou ik je vertrouwen? als ik toch niet op je kan bouwen. Ik dacht dan we vrienden waren, het was bedrog al die jaren. Je wilde mijn verdriet niet delen, maar vond het leuk om er mee te spelen. Je tranen om mij waren niet echt, waarom heb je dat niet eerder gezegd? Ik stond voor je open, ben niet voor één probleem weggelopen. Had voor…

Ik ben me terdege bewust van je aanwezigheid ik ruik je parfum toch ben je niet tastbaar waardoor ben je zo onbereikbaar? zo afstandelijk speel ik met mijn gedachten of haal ik herinneringen op nooit zal het weer zo zijn ik treur nu al weer jaren…

een vreemd gevoel overvalt me een soort kalmte maar dan één tussen twee vlagen van storm mijn adem zoekt zijn kracht bijeen maar ik besluit te zwijgen 't is beter voor elkeen ieder ziet zijn eigen grieven en niet een anders pijn van wie weegt het zwaarder of is de maat gelijk? verschil maakt het niet echt misschien alleen…

Je hebt nu alles wat je wil een mooi ingericht huis Jouw auto staat voor je deur maar voor mij ben je niet thuis Je hebt nu alles wat je wil met liefde voor je gedaan Regelen verven geldverstrekker en daarna kon ik weggaan Je hebt nu alles wat je wil en ik ben nu opeens teveel Kijk om je heen ..kom me tegen van alles ben ik een deel…

Jouw hand in die van mij... Mijn hand in die van jou... Een lieve kus... Een dikke knuffel... Ik kan 't nog precies voelen.... Alsof het gister zou zijn... Maar 't is maar een gevoel van alweer een jaar geleden... Want op 29 mei 2009 ben je overleden... Ik houd nog steeds evenveel van jou als toen.... En stuur je met de wind een…

de tijd de werkelijkheid breekt nu aan ruist langs in de lucht waait vlinders in je haren vol gevoelens die te lang vergeten waren een diepe zucht en het is gedaan met beleefde wonden en geleefde zonden nu is het tijd de hoogste tijd voor de waarheid laten we maar gaan mijn lief, lief kind van de maan…

Ik heb liever niet dat je nog doorvraagt Liever niet dat je het weet Weet wel, dat als je doorzaagt Dan berokken jij mij leed Ik smeek je, laat het rusten Wroet niets open, roer niets door Wat ik weet zal niemand lusten Wat koop je daar nu voor? Ik probeer het weg te stoppen Heel erg diep en heel ver weg Probeer het het begrijpen Te respecteren…

Ik ontkom er niet aan… Wat ooit is geweest, is overkomen Of aangedaan Moet ooit in het nu Worden gevoeld Kan ik kiezen Het soort pijn Wat er gewoon moet zijn? Is het oordeel Los te laten En daarmee de vrijheid Om te voelen Ontstaan? Wat moet ik Met een traan Als die valt In niets Dan een volgend lijden Of… Kan ik dan In liefde…

De regen weent mee het verdriet. De wolken-breuk was bulderend, zijn grootsheid die het leed verried. Kletterend elke druppel tegen de ruit: roepend, huilend kwamen de pijnbrokken eruit. Eenzaam en klein ineengedoken, keel dichtgesnoerd van niet mogen, rochelend van heel diep kwam het geluid: zo lang gekooid, geketende buit. Klauwend…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

in haar fantasie is hij een man van karakter een kameraad bemiddeld een minnaar van de bovenste plank en bovenal de ideale vader van haar kind helaas zij heeft - het - mis wát moet er van haar terecht komen…

gevoelloos zie ik haar staan doelloos verdriet raak me niet meer aan laat het gaan om haar gevoelig doelloos lief oneindig lief te hebben ik kijk je aan en laat laat haar traan gaan...…