Of ben ik mij kwijt geraakt aan de landtong waar ik me in stilte bekwaamde en wolken telde van achter naar voor Een helse vuistenregen maakte me murw en legde hete stenen in mijn gelaat toch regent het zijdeglans en ken ik geen haat Mijn kleding draagt geen namen meer zoals het geschrift mij eens beval om de letter van de tijd te gaan…

Verloren loop ik rond, elke dag weer Verloren met mijn ziel onder mijn armen Verloren heb ik, ik heb verloren... Kom ik er nog bovenop? Ik zal wel moeten! Maar waar is de kracht? De kracht om door te gaan is ver te zoeken! Zonder kracht kom je niet ver, zonder kracht wordt het erg moeilijk. Maar ik kan het me niet veroorloven om te stoppen…

Deel nimmer In mijn lijden Bevestig geenszins Mijn verdriet Sla een arm slechts Om mijn schouder - Steun en hulp - Meer vraag ik niet…

Het doet zo`n pijn, Steeds meer en meer. Ik val in de put, Iedere keer weer. Ben niet sterk genoeg om klimmen, Ik wil er niet eens meer aan beginnen. Want steeds als ik het probeer Val ik als een baksteen neer. Alleen lukt het gewoon niet, Ik kan er niet meer tegen En word gek van mijn verdriet. Waarom moest mij dit overkomen, Al mijn…

Het regent uit mijn ogen wat is hieraan te doen het enige dat helpen zal is stelpen door een zoen als dan de zilte vloed geweken is mij ogen droog weer zijn zal slechts de afdruk van een mond stil getuigen van zoete pijn…

Met de wind in haar haren, steeds verder van huis Loopt zij weg voor haar problemen Op weg naar iets nieuws Waar ze zich aan vast kan houden En alles kan vergeten...…

soms wil je niet wil je niet getroost worden wil je huilen alleen in verdriet om wat je niet hebt wat niet meer is languit met opgetrokken knieën schokkend en tranen die vloeien lig je huilend met een stem die breekt een lichaam uiteen een naakte ziel die hunkert naar dat wat niet meer is alleen alleen zijn om vandaar uit op eigen…

Een treurende weduwe nam afscheid van haar man ook haar drie kinderen kwamen om en zij was er getuige van 'k Heb gehuild bij die foto die ik in de krant zag staan een heel gezin uit elkaar gerukt door een ongeluk hun aangedaan Hoe is zoiets te troosten ik vind er geen woorden voor die foto op mijn netvlies en toch, gaat het leven door…

je trapt en vernedert je negeert en commandeert je eist en dwingt tot ieder naar jouw tevredenheid zingt hoe heeft het zo ver kunnen komen niets is er over van mijn dromen van het meisje dat ooit groeide in mij een schatje dat ik ter wereld bracht niets is er nog had ik nooit verwacht deze pijn dit verdriet maar het ergste is dat…

Er valt een stilte nu jij er niet bent Ik mis die melodie Je stem is hier niet te vinden Te ver weg ben je aanwezig Verlangend luister ik op een afstand Geniet van de mooie klanken En sluit het in mijn hart Het houd me rustig Maar niet voor eeuwig…

Ik heb veel geleerd Over komen en gaan Ik weet hoe het is Om er alleen voor te staan Ik heb in mijn leven Veel moeten kiezen En ik weet hoe het voelt Om iemand te verliezen…

Na die heftige ellendige dagen kijk ik in de spiegel en ik zie alleen nog maar verdriet Mijn ogen die eens zo straalden hebben geen kleur of glans meer Er staat niets meer in geschreven en nog minder in te lezen tenzij de pijn om wat er ooit was……

Was jij maar hier, Hier bij mij, Ik mis je zo, Maar wil je toch even niet meer zien Te veel pijn, te veel tijd Diep in me hart wil ik bij je zijn, Maar iets zegt me 'Het doet té veel pijn..'…

Wij plengden Ongemeen gemeende tranen Stonden oog in oog Voelden onze liefde tanen Ons hart nochtans verstoken Van tere, warme liefde Door die rappe, scherpe pijl Die ons dierbaar hart Niet slechts raakte Doch geheel doorkliefde…

Troosteloos zijn is iets anders dan niet getroost te kunnen worden, een arm om je heen voelt niet als warmte, het is slechts een arm om je heen. Een zoen op je wang voelt niet als liefde, het zijn slechts twee lippen op je wang. Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

Ik heb me als een vod laten gebruiken Me gewillig laten trappen Als een hond bleef ik je trouw Wilde het steeds niet snappen Geheel naïef sloot ik mijn luiken Blind was ik van jou Ik kon niet in je hart kijken Volgde stug mijn eigen hart Gelijk een koorddanser zonder lijn Levensmoe het noodlot tart Ging jij gevoelloos over lijken God wat…

Als huilen de pijn verlicht ben ik echt aan een spaarlamp toe.…

ik wil er zo graag voor je zijn maar ik weet niet wat ik doen moet, want jouw pijn is ook mijn pijn, misschien zeg ik niet de juiste woorden maar ik bedoel het goed, waarom heb ik niet alle antwoorden, ik wou dat ik een troost voor je was maar dat is nu te laat, als ik je zo zie, vergaan al mijn woorden tot as, waarom weet ik voor jou geen…

Soms wordt het gewoon teveel Stapelen de emoties zich op En kunnen ze er niet uit Je verandert in een bom En die laatste druppel Kan hem af laten gaan Ik wil niet wachten tot ik ontplof Ik wil niet wachten tot ik er een eind aan maak Ik wil er nu wat aan doen Maar wie kan mij nu helpen Als ik niet geholpen wil worden Niet door vreemden…

Liever dan lief was ik, zei jij en ik gaf je mijn hart Liever dan lief was ik, zei jij en je nam alles Liever dan lief was ik, zei jij en je brak mijn hart volledig Liever dan lief was ik, zei jij en je vertrok scherven achterlatend Nu ben ik liever niet meer lief…