langzaam voel ik hoe hete vochtige tranen zich een weg zoeken via mijn wangen naar beneden onder aan mijn kin blijven de druppels hangen aarzelend, of ze wel of niet zullen vallen eenmaal gekozen vallen ze met grote snelheid tegen de vloer te pletter onafgebroken loopt het vocht uit mijn neus om zich langzaam te vermengen met het zoute…

De tranen van een moeder Geplengd in pijlloos verdriet De tranen van een moeder Tranen die men veel te vaak niet ziet De tranen van een moeder Die ons voor altijd zullen betasten De tranen van een moeder Die diep het hart grievend belasten De tranen van een moeder Een verstikkende colage in wrange kleuren De tranen van een moeder Het…

Zoekend naar mijn weg in dit doolhof Ontdek ik dat de muren zich steeds verplaatsen…

ik kleur je naar een andere wereld wit met zwart je neusje rood en op je lippen kleurt je glimlach nog wat bij...…

Een jonge vrouw gehurkt voor 't graf vertelt haar groot verdriet aan 't doodgeboren Thymen-kind, maar hoort hij 't wel of niet? De bleke avondzon verschuilt zich achter wolkenflard om zo de neerslag kans te geven; die komt en ook heel hard. 't Verdriet is zo immensig groot daar waar 't een kind betaamt, dat nauwelijks…

zo gewend ben ik aan stilte onzichtbaar in een wereld overvol soms raak ik iemand zomaar aan en vraag, toe zie mij zie mij, als het mens dat ik wil zijn maar altijd weer vervolgen ze hun weg…

het verlies waarvan ik niet kan spreken halsstarrig en zwijgend houdt het wacht maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht verlies als dreunend, dreigend teken. voor altijd in verlies verbonden en toch voorgoed, voorgoed voorbij ik heb gezocht maar niet gevonden het verlorene, lieve kind, dat ben jij…

er is een jongen weg het dorp is in rouw voor die jongen met zijn auto eens vielen jongens uit een boom of van een polsstok in de sloot nu vinden wij jongens heel vroeg langs de kant van de weg en zijn ze altijd dood…

Mijn tranen zitten vast Achter lange tralies Verstopt achter de muren Vluchtend voor de pijn Mijn verdriet is weg Niet meer goed te vinden Verblind door stralend daglicht Bang om vrij te zijn Mijn lach is ver te zoeken Als regen in een droogte Niet bang om soms te neppen Dus doet er ook niet toe Leef onder grote bomen Schuil ik voor…

Mijn God, Die gekleed in doktersjas, Als Brenger van het Lot, Besliste dat het over was. Geef mij toch een reden, Waarom ik U zou vergeven, Als U ondanks mijn gebeden, Een eind maakt aan een leven. Maar die reden komt er niet, Zelfs niet omdat God het wil. Ik vind slechts woede en verdriet En mijn hart voelt koud en kil. Zomaar, onterecht…

Geluk Een beetje geluk Met een paar woorden helemaal stuk Pijn Een heleboel pijn Verboden liefde die niet mocht zijn Verdriet Heel veel verdriet Ligt voor mij nu in het verschiet Gedachten Eenzame gedachten Dat is alles wat ik nu kan verwachten Door Mijn leven gaat door Maar ik vraag me af waarom, waarvoor…

Zo gestoord Je kind vermoord Gewoon om niets Van haar fiets Al die nachten Op haar wachten Nooit meer thuis Zo stil in huis Je ogen dof Hij had proefverlof En nu ben jij Nooit meer vrij…

Waardering Of een vaag gevoel, van wat waardering zou kunnen zijn, In al haar echtheid.. Dat is wat ik bereik, als ik hier mee door blijf gaan. Ik wil niet meer stil staan bij wat ik doe of de redenen daarachter Het doet me pijn, om zonder zelfrespect Nog steeds 'ik' te zijn...…

Toen ik jou voor het eerst zag begon de lente Toen ik jou beter leerde kennen werd het zomer Toen ik afstand van jou moest nemen begon de herfst Toen ik je niet meer zag begon de winter Was het maar weer zomer…

telkens ik denk 't gaat niet meer schijnt er een lichtstraal keer op keer die kracht en moed geven om verder te leven er is niets dat moeilijker is dan die dingen te wensen en te aanvaarden zoals ze zijn wij vragen allemaal waarom ?? het antwoord is verstilt daar er geen antwoord is een enkel woord een klein gebaar houd je op je benen je…

Witte zwaan Goud omringt En nog steeds in mijn dromen klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen Geen verdriet alles blinkt En nog steeds in mijn dromen Klinkt een lied iemand zingt dat december zal komen..…

Wanneer woorden ontbreken en zinnen niet ontstaan dan kan ik alleen maar mijn arm om je schouders slaan de wereld bleef gewoon draaien maar voor jou stond alles stil ik kan de woorden niet vinden hoe graag ik het ook wil ze was als een bloem in de knop en nog lang niet ontloken jullie bleven samen achter ontsteld, verloren, gebroken…

In een droom zie ik de blik in je ogen flonkering en diepe schaduw mijn adem stokt ik sta genageld aan de grond de pelgrim in mijn ziel zoekt onbeholpen over spoorbanen in straten vol verkeer naar de afdrukken van jouw voetstappen handen knopen de afwezigheid los stof dwarrelt als sterren naar beneden ik tel…

Ik probeer een patroon te ontdekken In die vreselijke gevoelens van mij Op mijn wangen de natte plekken Gewoon omdat iemand iets lulligs tegen me zei Dagen gaan voorbij zonder groot verdriet Dus waarom nu dan Wat het is, weet ik niet Waar word ik nou zo verdrietig van…

Geluid leidt door mijn oren Je woorden verstoren Alles dat wat eens was Verdoven als dodelijk gas Alles wat ik ooit had gedacht Dat wat ik ooit verwacht Smelt weg in mijn geest Niets is meer zoals het is geweest…