Herinneringen het kader staat maar zonder mij alsof ik nooit was meer dan licht en ik twijfel over nu Vandaag bel ik D. het voelt als voor het laatst in al haar broosheid nog eenmaal haar stem voor de stilte spreekt Gisteren mijn zoon van vijf huilt bij stef bos want na de dood komen we elkaar nooit meer tegen ik beloof het hij…

is het tijd als dreigend het licht in de avond schijnt als in stilte iedereen zich verschuilt ramen sluit is het tijd als in eeuwigheid liefde verschijnt nu hier voor altijd is het tijd als ik mij bevrijd bliksem het donker verlicht is het tijd als ik afscheid neem ons liefde de pijn ontneem ach lief tijd…

zomers blauw met een groen tintje bleekt het grijs naar wit zoals het laken één is met je gezicht, slechts je mond grijnst nog in vormen die ik zo goed herken het lijkt dood te zijn, maar bewegingloosheid is geen grens zelfs bloemen blijven mooi in een storm…

soms lijkt de dood een schemering uit een verleden iets bekends en goed van aard, misschien een obstakel maar niet heus het is een moment waar het lijden stopt en zich lijkt te bekeren, te verheugen op een wonder al lijkt het afscheid bijna het tij te keren het somber zijn, tranen aan het bed de verdeling na het gebed…

Denk eens aan mij wanneer ik niet meer op deze aarde ben denk aan mij met een glimlach op een mooie dag als de zon dan eens schijnt en pas laat achter de horizon verdwijnt denk aan mij op die dagen wanneer de regen tegen de ramen tikt en de bloemen verkwikt denk aan mij in die mooie nachten als de maan en de sterren lachen denk…

Een uur voor het weggaan staan de koffers klaar gevuld met wat nodig is Wij kijken naar buiten wachten op de bestelde taxi Ons verlangen naar nooit meer vertrekken groeit en toch gaan we wanhopig weer…

Goênacht, vaarwel! want ik moet gaan, Vaarwel en reik mij nog de hand; Een vreemdeling bood me in 't Zuiden aan, Wat ik niet vond in 't Vaderland; Wanneer ik u voorheen verliet, Dan was 't: "Ge ziet mij spoedig weer!" Thans luidt de groet, die ik u bied: "Vaarwel, zo 'k nimmer wederkeer." Goênacht, vaarwel! - Goênacht, vaarwel! -…

ogen die langzaam breken een lijf dat nog steeds de dagelijkse gang gaat zo ging het toch, altijd ? kom in mijn armen en laat me je laatste uur verwarmen en wiegend eindigt hier jouw avontuur nooit meer in mijn armen geen kopjes nooit meer vragend in de keuken geen gesnor de brandstof is op…

Soms voelt het alsof je aan de kant gezet wordt, soms alsof je een pluisje stof bent dat er eigenlijk niet toedoet.. zo makkelijk, hoe je wordt aangepakt,.. zo makkelijk aan de kant,... Weet je,...als je dieper van binnen kijkt, zie je dat sommige mensen eigenlijk niet zijn wie ze zijn,.. Je ziet dat er iets is wat jouw gevoelens dan breekt…

Over de zee, aan het westelijk strand, Ver van mijn Hollandse duinen en velden, Sterkt gij mij, krijgszang van Nederlands helden, Zing ik u, lied van mijn land! Eens waart gij leuze van oud en van jong; Veel werd gewonnen en veel ging verloren, Sedert ge in de ure van strijd werd geboren, 't Volk van den Zwijger u zong! Machtige stem tegen…

ineens bam het was gebeurd weg was je je zat er wel maar ook weer niet 4 dagen lang wachtend op ontdekking het is hard maar het hoort erbij niemand ontkomt eraan vroeg of laat vandaag of morgen of over een poosje maar niet op deze manier tenminste, dat hoop ik niet ik heb helemaal niks van jou nog niet een klein fotootje…

je woorden liggen op tafel naast het lege glas een versnipperd stilleven waar begon je en waar zette je een punt? kan ik wat je zeggen wilt verbinden? hoe maakt een mens verscheurde woorden heel? ik leg mijn hoofd op tafel naast het lege glas snippers dwarrelen van de tafel…

Wij staan hier aan het graf - stemming wat onwennig omdat de dood nooit je vriend wordt Wij staan hier aan het graf stemmig en al wat zekerder want de dood hoort bij het leven Wij staan hier aan het graf van onze vader en moeder weer door de dood verenigd. --------------------------------------------- Toelichting: op de postume 98ste…

vanuit zijn diepe zelf de wil tot schrijven om te verslaan wat er gebeurt in plekken waar de vrijheid niet gewoon is, men met kogels praat het leven niet als heilig wordt beschouwd niet zoals zijn achtergebleven familie thuis hij was de ogen van de wereld deed wat hij het meeste liefhad adrenaline schoot door zijn lichaam dag in dag uit…

Wees niet verdrietig nu ik je moet verlaten laat altijd een glimlach zijn rond je mond, wij waren geliefden, altijd goede maten steeds tevreden hoe het leven ons ook stond. Leef voort lieve lief op je herinneringen hoor steeds toch weer die opgewekte lach, er zijn toch zoveel van die lieve dingen waar jij steed toch weer om lachen mag. Denk…

Springerig geknikte tak, hangend daar al jaar na jaar, dor kraakt hij daar in de wind zijn beverig lied, zonder blad, zonder schors, maar kaal en vaal van een lang uitgerekt leven. Stervensmoe. Rasperig en taai klinkt zijn eentonige zang, koppig ook, doch vooral toch heimelijk bang. Nog een zomer misschien, en dan slechts één winter lang…

Pas wanneer je me zegt, niets meer om me te geven, ga ik, pas als je het gezicht van me afdraait, vertrek ik, pas als je me verklaard, dat er niks meer is, pas dan, verdwijn ik in het niets, alleen dan!…

Ineens zomaar weggerukt uit het leven liefste, ons werd niet langer gegeven, de auto verwrongen tegen een boom brute werkelijkheid, geen kwade droom. Hoe moeten wij toch door zonder jou ik ben zo bang voor wat, ik zou.... ik moet sterk zijn voor de kinderen maar jouw dood zal me blijven hinderen. Tranen ze vloeien, voel me zo verlaten ruik…

net echt lijk je te slapen, je ogen vredig dicht net echt lijk je te slapen, je huid glinsterend in het licht net echt lijk je te lachen, je lippen paarsig blauw net echt lijk je te lachen, je huid grauw van de kou ik hou van je, ik hou van je ik kan het nog duizend maal zeggen wat zou ik graag hebben dat je me vastpakt en zegt…

Iedere jeugd is anders Elk mens is verschillend de één is moedig de ander heel welwillend generaties en culturen verschillen van elkaar de één z'n jeugd is leuk die van de ander juist heel naar. Vanuit het dieptepunt omhoog en daarna weer omlaag iedere jeugd is anders maar die van mij is gewoon vaag Ik lach en ik huil en voel me soms…