Dat het afgelopen

Herinneringen
het kader staat
maar zonder mij
alsof ik nooit
was meer dan licht
en ik twijfel over nu

Vandaag bel ik D.
het voelt als
voor het laatst
in al haar broosheid
nog eenmaal haar stem
voor de stilte spreekt

Gisteren
mijn zoon van vijf
huilt bij stef bos
want na de dood
komen we elkaar
nooit meer tegen
ik beloof het
hij gelooft me
op mijn blauwe ogen
die neigen naar groen

En jij en ik wentelen
in onze wrede dans
van verlangen
en vrijheid
zoeken naar ritme
in de greep van
schijnbaar verval

Schrijver: vonken spatten, 1 juli 2011

vonkenspattengmail.com

afgelopen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 459