Ik vroeg aan de rivier waar je was. Maar hij stroomde verder en zei niets....…

Mijn tenen staken over de rand Van een vervallen houten brug Regen druppels vielen uit de hemel En verdwenen in de rivier onder mijn voeten Naakt had ik twee uur geleden Het huis verlaten Om hier op verschimmeld hout naar een boos kolkende rivier te kunnen kijken Maar ik ben niet voor niets gekomen Ik sluit mijn ogen en spring Zonder…

griezelen in bed, niet vanwege spoken, die zijn oud nieuws voor jou, maar vanwege herbeleving van de dag, teveel zonlicht en een raar voorgevoel dat de dingen niet zullen blijven wat ze zijn -is zo gek nog niet- pracht en praal ging over in brandende gedachten, zenuwen overprikkeld en duivels is nu de nachtegaal. Als het tijd is om te…

Ze keek opeens zo anders naar me en was zo heel afwezig plotseling weer bij de tijd sorry kind, ik was even bezig 'k Zag haar zienderogen achteruit gaan en zo verloren in de tijd ik voelde me opeens verzorgster en niet meer mama's kleine meid 'k Zie alles als een film voorbij gaan en weet weer wat ik vaak zo mis mijn moeder, met wie…

Mijn haar vergrijst Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst, dit is een kleinigheid voor mij want in mijn hart ben ik als een baby. Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst als mijn ogen nog glinsteren want binnen in me glinstert een oceaan. Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst ik heb geen tijd om me daar druk over te maken…

Ik wil dat het stopt met regenen met regenen in mijn hoofd de pijn, de pijn te doorgronden niet opnieuw deze gang deze gang te hoeven maken waar onmacht overwint het zachtjes ten onder gaan ondanks het vastklampen aan terwijl de voorbodes zo duidelijk waren…

Met de wind in de rug Turende richting zee Hangend over de brug Neem ik al mijn gedachten mee Vol emotie, maar zonder een traan Mijn handen in mijn haar Langer kan ik niet blijven staan Het is klaar Vol pijn en verdriet Verlaat ik de laan Nog even neurie ik het lied Dan laat ik mijn gedachten gaan…

Samen met jouw verder gaan. Ach, soms denk ik het is allemaal waan. Ik hou van jou. En voel me daarbij fijn. Maar hoe zit het met jou. Kan jij je echt aan iemand geven. Niet voor een enkele keer. Maar voor het leven. Ik zie je komen en gaan. En soms denk ik, het is gedaan. Eens komt de dag dat je gaat. En mij vergoed verlaat. Nee, misschien…

woorden die geboren worden vallen bij het opstaan in het niets stralen die me wakker strelen warmen de ziel dat is tenminste iets vogels die voorbij vliegen al krijsend in 't ochtendblauw brengt de morgen mij naar later misschien ook wel naar jou…

zijn ogen op de vloedlijn gericht, struint hij tussen wrakhout, wat schelpen en bruinig wier in een ver verleden verloor hij zijn hart aan de zee alleen zijn dromen, zijn dromen bleven hier in de kille plaggenhut van zijn onstuimig bestaan spoelt eb en vloed bij nacht en ontij komt hij weer tot leven en gromt: de zee geeft minder…

liet ik gedachten keilen over water, het was vuil maar de oppervlakte schoon ze droeg er lelies die hun onschuld bloeiden, rijker door de vroege zon; het klaarde op en overal liep leven kleine vogels zochten tussen blad en boom ze zongen dat de dag er was en ook dat alle zomers nu nog geuren in mijn slaap slechts een enkele…

als in de zomer bladeren vallen en zonnestralen enkel pijn vergroten weet ik niets over morgen te verhalen immers sterven bij leven laat zich niet als vanzelf in hoop vertalen…

De zandloper is omgedraaid en je weet het niet, of je doet alsof je het niet weet. De zomer- bloemen zijn zo mooi en vertellen iets anders. Dat ze willen kleuren en geuren ; de mensen verheugen met licht. Toch gaan de uren voorbij, de dagen waarop je aan weinig anders denkt dan dat het zomer is en dat je mag genieten. De zandloper is echter…

zo af en toe ben ik solidair met de wilg in ’t vijverpark dan treur ik wat om dit en dat kan enkel dan verlangen om met en rond haar takken het hoofd te laten hangen zoek me dan een stekje een verstopplekje tussen het blaadjesgordijn daar, waar ik in mezelf verloren gewoon verdrietig mag zijn…

met volle bepakking op zijn rug slingert hij van liaan naar liaan tussen Kamtsjatka en Milaan intussen vangt hij Jane een beer en eet hartkeks als was het banaan `t is een echt junglebeest zonder het heen-en-weer zo komt hij altijd veilig aan…

al jaren klop ik node aan de poort van het clubje erudiete dichters slimme lieden, eminente stichters hadden wellicht nog nooit van mij gehoord ik gaf geen lezingen, ik las niet voor uit eigen werk op een gala-avond terwijl ik zo met hen de strijd aanbond, een strijd die ik dus überhaupt verloor ik ben niet top: ‘k sta niet op een shortlist…

Durf te geven? Mensen, ze zien je gaan en staan horen maar wat ze dan zien jij, ging bij me zo vandaan of ik dit dan ook verdien? Mensen, waar jij er ook een van bent maar wat zie je als je kijkt iets, maar of je dat dan kent en je me daarom ontwijkt? Mensen geven me soms een raad te vechten in het leven hoop dat het zo beter gaat…

vertel mij van de smaak van bramen of blauwe bessen, trots van zelf geplukt verhaal mij van de eerste keer het kinderlijk ervaren van een plotseling volwassen kus herinner mij aan zout van tranen het intense zoet van liefde als van goede wijn maar spreek mij morgen niet over een bitter einde of zuur verlies noem mij die smaken niet…

Mop, ik wil je wat zeggen, het een en ander aan je uitleggen. Misschien snap je dan wat ik bedoel, over wat ik denk en voel. Heel gelukkig ben ik nu niet en dat doet me veel verdriet. Ik wil zo graag terug naar toen en het vandaar met jou overdoen. Daar voelde ik geen pijn en verdriet, want weet je, het bestond er gewoonweg niet. Alleen…

ze regen zich aaneen, als kristallen die de zon gebroken langs de wereld legden heel subtiel viel licht langs ankers zwaar verbonden met het water dat slechts schepen draagt omdat het moet een blauwe groet en honderd uren wind geblazen onder luifels waar de warmte koelte vindt knusse buitengeuren tussen kooklucht en de smaak naar…