Treurend rond de wilg
zo af en toe
ben ik solidair
met de wilg in ’t vijverpark
dan treur ik wat
om dit en dat
kan enkel dan verlangen
om met
en rond haar takken
het hoofd te laten hangen
zoek me dan een stekje
een verstopplekje
tussen het blaadjesgordijn
daar, waar
ik in mezelf verloren
gewoon verdrietig mag zijn
Geplaatst in de categorie: emoties
mooi