Netgedichten

netgedicht (nr. 34.396):

Treurend rond de wilg

zo af en toe
ben ik solidair
met de wilg in ’t vijverpark

dan treur ik wat
om dit en dat
kan enkel dan verlangen

om met
en rond haar takken
het hoofd te laten hangen

zoek me dan een stekje
een verstopplekje
tussen het blaadjesgordijn

daar, waar
ik in mezelf verloren
gewoon verdrietig mag zijn

Schrijver: Hilly Nicolay, 16 augustus 2010

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

emoties

3.8 met 13 stemmen

418

Er zijn 14 reacties op deze inzending:

Astrid Voerman, 15 jaar geleden

Heel mooi en lief-treurig , dit schrijven.

pama, 15 jaar geleden

Prima, je eigen stekje gevonden. Mooi.

lijda zieleman, 15 jaar geleden

mag ik met je mee? je hebt het zo lieflijk verdrietig omschreven, daar wil ik ook even treuren.

Henk Knibbeler, 15 jaar geleden

lief zoals je het neer hebt gezet, een klein jaloezietje vlakbij die vijver, mooie metafoor ook en stilletjes diep rakend!

pelgrim, 15 jaar geleden

de wilg met zijn brede schouders om op te huilen -mooi schrijven.

switi lobi, 15 jaar geleden

Ik kom je er even een dikke kus brengen..

jan haak, 15 jaar geleden

Achter het blaadjesgordijn komt dan toch iets moois tevoorschijn...

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Af en toe even samen een met de treurwilg, moet kunnen, mooi geschreven!

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

mooi die eenheid in treurnis

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Een gedicht dat je raakt, heel beeldend geschreven.

windwhisper, 15 jaar geleden

meestal vindt men iets treurigs mooi, als het wilgen zijn, maar ook de mens kan treurig zijn en dat mag

julius dreyfsandt zu schlamm, 15 jaar geleden

een fijngevoelig gedicht
mooi

kerima ellouise, 15 jaar geleden

wat heb je dit plekje een prachtig plaatsje gegeven in dit gedicht

Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden

Ja, een zijn met de wilg, wil het verdriet nog wel eens verdrijven door zijn treurige schoonheid... mooi gedicht

Geef je reactie op deze inzending: